L'uomo di Monaco - Nomadi

E guardai, scrutai, quel vecchio a Monaco

Quel sorriso, quella birra quante cose poi pensai,

La mia mente a una folla di sguardi fissati

Dietro a quei fili spinati.

E lo spiai, scrutai, divise immaginai,

Di uno che, marci, l’Europa calpest,

La mia mente a una folla di sguardi spietati

Fuori da quei fili spinati.

Lo guardai

Nel fondo dei suoi occhi

Lo fissai

Insistendo sempre pi Per vedere se c’era

Colpa o, paura

Perch, per quale ragione.

E guarda, scrutai, niente poi notai

Solo rughe sul viso, dal tempo seminate,

Non aveva artigli, tremavan le sue mani

Come quelle di mio padre.

Lo guardai…

Ritornai poi, ancora a Monaco

Lo cercai, ma ormai, lui non era pi,

La mia mente, quella folla, quelle mani

Tra un volo di gabbiani.

Мен қарадым, қарадым, Мюнхендегі қарт

Сол күлімсіреу, сыра мен қанша нәрсе ойладым,

Менің ойым бір тік қараған тобырға

Сол тікенек сымдардың артында.

Мен оны аңдыдым, мұқият қарап шықтым, форманы елестеттім,

Шірік, Еуропа таптағанның,

Менің санам мейірімсіз көзқарастардың тобырына

Сол тікенек сымдардан.

Мен оған қарадым

Көзінің артында

Мен оған қарап қалдым

Бар-жоғын білу үшін көбірек талап ету

Кінә немесе қорқыныш

Неліктен, қандай себеппен.

Міне, мен қарадым, содан кейін ештеңе байқамадым

Тек беттегі әжімдер уақыт егілген,

Тырнағы жоқ, қолдары қалтырап

Әкемдікіндей.

Мен оған қарадым...

Содан Мюнхенге қайта оралдым

Мен оны іздедім, бірақ қазір ол жоқ,

Менің ойым, сол тобыр, сол қолдар

Шағалалар ұшқанда.