From Here - New Model Army

From the concrete cities

To the wide open spaces

Everything is in tension

And waiting

There’s a little gust of wind

And then stillness

A little creak of the timbers

And then silence

We love gallows humour

But there must be a gallows

And a masked pied piper

That everybody follows

We will grow weary of ourselves

And we will dream a king

Then we will bury ourselves

Trouble always begins

With the naming of things

Like gods and desires

And lines in the sand

And now all the sense of scale is gone, and the splinters think they’re trees

And the stones believe they’re mountains, and the rivers think they’re seas

And we all gaze down like little gods, our feathers think they’re wings

And the glass believes it’s diamond, and the courtiers think they’re kings

And the more of this we take inside, the stupider we become

The rose and glow of approaching fire, mistaken for the rising sun

I am the master of nothing, repeat after me

I am the master of nothing

I’ve tried never to press to hard

I’ve never wanted to leave a mark

I’m good with disappearing

Like I was never there

I’ve always tried never to press to hard

Never wanted to leave a mark

I’m good with disappearing

Like I was never there

Never there

Now all sense of scale is gone, and the splinters think they’re trees

And the stones believe they’re mountains, and the rivers think they’re seas

And we all gaze down like little gods, our feathers think they’re wings

And the glass believes it’s diamond, and the courtiers think they’re kings

And the more of this we take on board, the stupider we become

The rose and glow of approaching fire, mistaken for the rising sun

So let’s all go home now

Look ourselves in the mirror

Throw our heads back and laugh

Бетон қалалардан

Кең ашық кеңістіктерге

Барлығы шиеленіс үстінде

Және күту

Аздап жел соғады

Сосын тыныштық

Ағаштардың кішкене сықырлауы

Сосын үнсіздік

Біз әзіл-қалжыңды жақсы көреміз

Бірақ асуы болуы керек

Және бетперде киген пирожный

Барлығының соңынан еретіні

Біз өзімізден шаршаймыз

Біз патшаны армандайтын боламыз

Содан кейін өзімізді жерлейміз

Қиындық әрқашан басталады

Заттардың атталуымен

Құдайлар мен тілектер сияқты

Құмдағы сызықтар

Енді барлық масштаб сезімі жоқ болды, ал сынықтар өздерін ағаштар деп ойлайды

Ал тастар тау деп санайды, ал өзендер теңіз деп ойлайды

Біз барлығымыз кішкентай құдайлар сияқты төмен қараймыз, қауырсындарымыз оларды қанат деп санайды

Ал шыны оны гауһар деп санайды, ал сарай қызметкерлері өздерін патшамыз деп ойлайды

Осыны ішке қабылдаған сайын, ақымақ боламыз

Раушан және жақындап келе жатқан оттың жарқырауы, шығыс күнмен қателесті

Мен ештеңенің қоғасымын менен кейін қайталаңыз

Мен ештеңенің қоғасымын

Мен ешқашан қатты баспауға  тырыстым

Мен ешқашан белгіні қалдырғым  келмеді

Мен жоғалып кетуді жақсы көремін

Мен ол жерде ешқашан болмаған сияқтымын

Мен әрқашан қатты баспауға тырыстым

Ешқашан белгі қалдырғым  келмеді

Мен жоғалып кетуді жақсы көремін

Мен ол жерде ешқашан болмаған сияқтымын

Онда ешқашан

Енді барлық масштаб сезімі жоқ, ал сынықтар өздерін ағаштар деп ойлайды

Ал тастар тау деп санайды, ал өзендер теңіз деп ойлайды

Біз барлығымыз кішкентай құдайлар сияқты төмен қараймыз, қауырсындарымыз оларды қанат деп санайды

Ал шыны оны гауһар деп санайды, ал сарай қызметкерлері өздерін патшамыз деп ойлайды

Осыны қолға алған сайын ақымақ боламыз

Раушан және жақындап келе жатқан оттың жарқырауы, шығыс күнмен қателесті

Сондықтан бәріміз қазір үйге барайық

Өзімізге айнаға қараңыз

Басымызды артқа тастап, күліңіз