Miserere Mei - Myriads

Like the falling star on the firmament

I view the vast horizon

Planets drift by in the nebula

Grand movements paralyze me My reflection seem to be endless

Embellished thoughts of limitless

starlight gather

The outer rim of sanity

Path of destiny

Proud forest rises towards the sky,

in awe I stand silent

Green path of life amalgamates

With my own belief

Follow me further through

This flight of chaos

In misery and pain I am,

I wander through this cherished path

In despair I am pitiful,

haunted by a brooding doubt

Please assuage this agony

and wash away my misery,

into great oceans and grand seas

where the source of life began

Melting into the universe

being part of the cosmos

The starless night embraces me My thoughts are bewildered

Am I misplaced here in this world,

alone in my grief?

Procreate life and let it grow

in outlandish landscapes

Feeling subordinated,

outshined by earth

Miserere mei Deus

Secundum magnam

misericordiam tuam

et secundum multitudinem

miserationum tuarum

dele iniquitatem meam

Anguish in me, kills me, relieves me I weaken now compared to nature

I am nothing, please bear with me Upon this fertile planet

I stand in broad daylight

I am caressed gently by a sun which

enlightens my mind

It never perceived my shadow

nor my grief and my sorrow

I am merging into the fire

Cosmic unity

Am I infused by the earth?

Did the world have a birth?

Life filled by fertility

in an astral unity

Elements perpetually,

circling eternally

Affliction in me, helps me, relieves me Like the falling star on the firmament

I am the great horizon

Planets drift by in the nebula

Grand movements encapsulate me The universe seems to be endless

Көк аспандағы құлаған жұлдыз сияқты

Мен кең көкжиекті көремін

Ғаламшарлар тұмандықта                                                                                                               планеталар                                           планеталар 

Менің ойымша, менің шағымдарым Шынсыз болып көрінеді

Әшекейленген шексіз ойлар

жұлдыз жарығы жиналады

Сананың сыртқы шеңбері

Тағдыр жолы

Тәкаппар орман көкке көтеріледі,

Мен қорқып үндемедім

Жасыл жол өмір біріктіреді

Өз сеніміммен

Маған  әрі қарай жазылыңыз

Бұл хаос рейсі

Мен қайғы мен азапта,

Мен осы қастерлі жолмен жүремін

Үмітсіз мен аяныштымын,

күдікке              

Осы азапты басуыңызды өтінемін

және менің қасіретімді  жуып,

үлкен мұхиттар мен үлкен теңіздерге

өмірдің қайнар көзі қайдан басталды

Ғаламға балқу

ғарыштың бір бөлігі болу

Жұлдызсыз түн мені құшақтайды Ойларым абдырап қалды

Мен бұл дүниеде  адасқан болдым ба,

менің қайғымда жалғыз ба?

Өмірді өсіріңіз және өсе беріңіз

бейтаныс пейзаждарда

Бағынышты сезіну,

жермен жарықталған

Мизерере мен Деус

Секундум магнам

жамандық

et secundum multitudinem

miserationum tuarum

dele iniquitatem meam

Мендегі азап, мені өлтіреді, жеңілдетеді Мен қазір табиғатпен салыстырғанда әлсіремін 

Мен ештеңе емеспін, өтінемін, осы құнарлы планетада маған шыдаңыз

Мен таңда  тұрамын

Мені күн жайлап сипалады

ойымды нұрландырады

Ол менің көлеңкемді ешқашан сезбеді

не менің қайғым мен мұңым

Мен отқа қосыламын

Ғарыштық бірлік

Маған жер тандырылды ма?

Дүние дүниеге келді ме?

Өмір құнарлылыққа толы

 астральды бірлікте

Элементтер мәңгілік,

мәңгілік айналады

Мендегі қасірет, маған көмектеседі, мені жеңілдетеді Көк аспанында құлаған жұлдыздай

Мен үлкен көкжиекпін

Ғаламшарлар тұмандықта                                                                                                               планеталар                                           планеталар 

Үлкен қозғалыстар мені қамтиды Ғалам шексіз болатын сияқты