Wordsworth - Murubutu, Caparezza

L’uomo visto dalla luna, luna

Wordsworth, Wo-

Anima fra mari immani

Che per quanto la chiami, quanto e quanto dichiari

Da-dall'alto dell’astro resti un piatto fra spazi astrali

Wordsworth, Wordsworth

L’uomo visto dalla luna, luna

Wordsworth, Wo-

Anima fra mari mai

Che per quanto decanti, quanto e quanto ti incanti

Da-dall'alto dell’astro l’uomo è un pazzo fra due giganti

Una notte d’estate, nel silenzio della quiete angusta

Note addestrate a tacere nel momento giusto

A nord delle strade, dove il cielo dona un senso a tutto

Noto le statue che ora immergono il crepuscolo

Lama di luce a preludio, l’aria che fugge ogni dubbio

Muta al cospetto del tutto, letto del blu, plenilunio

Luna architetto del buio, tetto del cielo, Vitruvio

Luna che inchioda le nubi e ingoia il blu scuro di luglio

Wordsworth

Guarda il lume che splende fra i picchi

No words worth

Il barlume che rende più piccoli

Non scordò

Quella luce tra gli spazi zitti

Che già Foscolo

Colse con gli Illuministi

E lei è la regina più antica, guida dentro il firmamento

Per sentirla vicina, occorre averne un poco dentro

Eretto al chiaro di luna, sotto un vento che la tinge a spicchi

Un mare di bruma, come dentro il dipinto di Friedrich

Lancia uno sguardo poi l’addio al suo mito

Fu un oblio fallito, rito unito all’io finito

Per rapire e calare nel mare come un dio fenicio

Per bagnarsi le piaghe di sale come un dio ferito

Wo, wo

È l’uomo visto dalla luna

Sei solo un piccolo corpo sul suolo, microbo ignoto e remoto

Per quanto tu ascenda i suoi picchi, scendi all’eclissi

Qua resti a vita svilito nell’infinito di Schelling e Fichte

Wordsworth, Wordsworth

L’uomo visto dalla luna, luna

Wordsworth, Wo-

Anima fra mari immani

Che per quanto la chiami, quanto e quanto dichiari

Da-dall'alto dell’astro resti un piatto fra spazi astrali

Wordsworth, Wordsworth

L’uomo visto dalla luna, luna

Wordsworth, Wo-

Anima fra mari immani

Che per quanto decanti, quanto e quanto ti incanti

Da-dall'alto dell’astro l’uomo è un pazzo fra due giganti

Sembri quasi, l’occhio di Dio dietro al banco di nubi

Segui i passi, che per l’oblio stanno urlando i dirupi

Tu, luna che guidavi i morti dal palmo di Anubi

Metti anche i pavidi a testa in su come un branco di lupi (auu)

Sei la madre di tutti questi infanti

Brillante perché rifletti mai perché t’infiammi

Non fai differenza tra i tuoi protetti, infatti

Con il tuo lume orienti i poeti e i briganti

Shhh, zittisci il mondo selvaggio

Non sono colto né saggio

Ma stanotte ho colto il messaggio

Da lassù il mio film è piuttosto cortometraggio

So che tu non distingui, il mio corpo è tronco del faggio

Ubriaco di te come Pierrot, lacrime livide di rimmel

Come un verro più mi ergo più la tua iride m’irride

Vago, carnefice tra insetti e bestie fameliche

Ti do la caccia, che vuoi che faccia?

T’ho sempre in testa, Artemide

Prendo posto, in sella ad un Ippogrifo

Verso il cosmo, il mio senno è lì sopito

Dentro il bosco, vago come intimorito

Bramando il tuo consenso come in un antico rito

Il tuo profilo chiaro ricamo a filo di lago

Ogni conflitto umano un fiato sul filo di grano

Ti maledico e t’amo, lunatico Enrico VIII

Poi ti catturo come Chopin, con le mie dita un piano

Wordsworth, Wordsworth

L’uomo visto dalla luna, luna

Wordsworth, Wo-

Anima fra mari immani

Che per quanto la chiami, quanto e quanto dichiari

Da-dall'alto dell’astro resti un piatto fra spazi astrali

Wordsworth, Wordsworth

L’uomo visto dalla luna, luna

Wordsworth, Wo-

Anima fra mari immani

Che per quanto decanti, quanto e quanto ti incanti

Da-dall'alto dell’astro l’uomo è un pazzo fra due giganti

Ehi, ehi, e il suo sguardo è magia

Ehi, ehi, è calmo, è piatto, è follia

Ovunque vai, vai, tu uomo bye bye

Ti guarderai, sarai in sua balia

Ehi, ehi, e il suo sguardo è magia

Ehi, ehi, è calmo, è piatto, è follia

Ovunque vai, vai, tu uomo bye bye

Ti guarderai, sarai in sua balia

Айдан, айдан көрінген адам

Вордсворт, Во-

Кең теңіздер арасындағы жан

Сіз оны қалай атайсыз, қанша және қанша жариялайсыз

Жоғарыдан жұлдыз астральды кеңістіктер арасындағы тақта болып қалады

Вордсворт, Уордсворт

Айдан, айдан көрінген адам

Вордсворт, Во-

Теңіздер арасындағы жан ешқашан

Қанша мақтасаң да, өзіңді қаншалықты сиқырлайсың

Жұлдыздың төбесінен адам екі алыптың арасындағы жынды

Жаздың түні, тар тыныштықтың тыныштығында

Жазбалар қажетті уақытта үнсіз қалуға үйретілген

Аспан бәріне мән беретін көшелердің солтүстігі

Мен қазір ымыртқа батырған мүсіндерді байқаймын

Жарықтың прелюдия жүзі, барлық күмәндан құтылатын ауа

Әр нәрсенің, көк төсектің, айдың барында өзгереді

Қараңғылықтың ай сәулетшісі, аспан төбесі, Витрувий

Бұлтты шегелеп, шілденің қара көкін жұтқан ай

Уордсворт

Қараңдаршы, шыңдардың арасында жарқырап тұрған жарық

Сөз жоқ

Сізді кішірейтетін жарқырау

Ол ұмытпады

Тыныш кеңістіктер арасындағы сол жарық

Бұл қазірдің өзінде Фосколо

Ол иллюминистерді қуып жетті

Және ол аспан әлемінде жетекшілік ететін ең кәрі патшайым

Оны жақын сезіну үшін оның ішінде аздап болуы керек

Ай сәулесінде, оны сына бояйтын жел астында тұрғызылған

Фридрих суретіндегідей тұман теңізі

Содан кейін оның мифімен қоштасыңыз және қараңыз

Бұл сәтсіз ұмыту, аяқталған менмен біріктірілген ырым болды

Финикиялық құдай сияқты ұрлап алып, теңізге түсу

Жаралы құдайдай тұз жарасын шомылу

Уау

Бұл айдан көрінген адам

Сіз жай ғана жердегі кішкентай денесіз, белгісіз және алыс микробсыз

Оның шыңдарына қанша көтерілсең, тұтылуға сонша түсесің

Мұнда сіз Шеллинг пен Фихтенің шексіздікте азғындаған өмір бойы қаласыз

Вордсворт, Уордсворт

Айдан, айдан көрінген адам

Вордсворт, Во-

Кең теңіздер арасындағы жан

Сіз оны қалай атайсыз, қанша және қанша жариялайсыз

Жоғарыдан жұлдыз астральды кеңістіктер арасындағы тақта болып қалады

Вордсворт, Уордсворт

Айдан, айдан көрінген адам

Вордсворт, Во-

Кең теңіздер арасындағы жан

Қанша мақтасаң да, өзіңді қаншалықты сиқырлайсың

Жұлдыздың төбесінен адам екі алыптың арасындағы жынды

Сіз бұлттың ар жағындағы Құдайдың көзіне ұқсайсыз

Қадамдарды орындаңыз, олар ұмытудан жартастар айғайлайды

Сен, Анубистің алақанынан өлгендерді жетектеген ай

Сондай-ақ қорқақтарды қасқырлар тобы сияқты төңкеріп қойыңыз (ауу)

Сіз осы сәбилердің бәрінің анасысыз

Керемет, өйткені сіз ешқашан шағылыспайсыз, өйткені сіз қабынуға ұшырайсыз

Сіз өзіңіздің қорғандарыңыздың арасында ешқандай айырмашылық жоқсыз

Нұрыңмен ақындар мен қарақшыларға жол көрсетесің

Тхх, жабайы дүниені жап

Мен білімді де, дана да емеспін

Бірақ мен хабарды бүгін кешке алдым

Ол жерден менің фильмім өте қысқа

Айыра алмайсың білем, менің денем бук діңі

Пьерро сияқты сенімен мас, Риммелдің көз жасы

Қабан сияқты, мен тұрған сайын сенің ирисің маған күледі

Жәндіктер мен аш аңдар арасындағы бұлдыр, жазалаушы

Мен сені қуып келе жатырмын, не істегенімді қалайсың?

Мен сені әрқашан ойымда аламын, Артемида

Мен Гиппогрифке отырып, орныма отырамын

Ғарышқа қарай менің сезімім сонда ұйықтап жатыр

Қорыққандай көмескі орман ішінде

Ежелгі ырымдағыдай келісіміңді аңсау

Көл жіпіндегі анық кестеңіз

Әрбір адам бидайдың жібінде бір дем алады

Мен сені қарғаймын және жақсы көремін, көңілсіз Генри VIII

Содан кейін мен сені Шопен ретінде түсіремін, саусақтарыммен жоспар құрдым

Вордсворт, Уордсворт

Айдан, айдан көрінген адам

Вордсворт, Во-

Кең теңіздер арасындағы жан

Сіз оны қалай атайсыз, қанша және қанша жариялайсыз

Жоғарыдан жұлдыз астральды кеңістіктер арасындағы тақта болып қалады

Вордсворт, Уордсворт

Айдан, айдан көрінген адам

Вордсворт, Во-

Кең теңіздер арасындағы жан

Қанша мақтасаң да, өзіңді қаншалықты сиқырлайсың

Жұлдыздың төбесінен адам екі алыптың арасындағы жынды

Эй, эй, оның түрі сиқырлы

Ей, әй, бұл тыныш, бұл тегіс, бұл ақылсыздық

Қайда жүрсең де бар, сен адам сау бол

Өзіңе қарайсың, Оның мейіріміне бөленесің

Эй, эй, оның түрі сиқырлы

Ей, әй, бұл тыныш, бұл тегіс, бұл ақылсыздық

Қайда жүрсең де бар, сен адам сау бол

Өзіңе қарайсың, Оның мейіріміне бөленесің