Рисуя свет - Murovei

В рассвете сил, слегка запутан, молча в парке кормит птиц

Живёт на белом свете, утро, груда исписанных страниц

Там, где добро и зло, уют и мрак

Где пролетают дни, как один миг, как один шаг

Он часто представляет мир странным глубоким сном

И каждый как-то в это влип

Крутится жизни колесо, и кто сияет, кто поник

Художник видит всё, вращает кисть, пишет дневник

То землю снегом заметёт, то дождь сотрёт его следы

Греется где-то под мостом, просит прохожих дать на хлеб

Картины прячет в свой мешок, туда, где старенький мольберт

Помнит, как было хорошо, держит в себе тот тёплый свет

Ночью напишет свой стишок, как выживает человек

Он не грешил, пусть видит Бог, молитвой вторит в голове

Мелочь валяется у ног, вера перерастает в гнев

Когда и что не так пошло, ответа нет и вдалеке

Бродяга спит, жизнь тупиком, он замерзает на скамье

Здесь отравлена судьба, все бегут по делам

Время вводит в меня яд, медленный караван

Я построю свой причал и увижу тебя

Пусть вокруг всё прочесал, есть надежда всегда

Дай хоть попробовать тебя, радость, мы в городах

Видим скверную печаль, только скромный очаг

Послушай, разве так должно быть, вместе летим в пропасть

Я рисую свет, я пишу об этом повесть

На ум приходит лишь петля, годы скитаний по дворам

Никто не держит, ни семья, всё как зашились по домам

Понял всю суть от, А до Я, он в роли брошенного пса

От января до января наивно просит небеса

Будет один на Новый год, себя старик поздравит сам

Ах, это грустное кино, он попадает в райский сад

Где мир совсем иной и происходят чудеса

Туда художник с головой, от радости начнёт писать

Тёмно нарисует острова, морские волны и песок

Добрых людей, что у костра, делят на всех один кусок

Как я попал в эти места, всё наяву или мой сон?

Слишком зелёные леса, огромный, чистый горизонт

Хотел, чтоб кто-то рассказал, только смотрели на его

Он прочитал всё в их глазах, вот и твоё время пришло

Знаешь, я так был одинок

Я улыбаюсь, значит так мне хорошо

Здесь отравлена судьба, все бегут по делам

Время вводит в меня яд, медленный караван

Я построю свой причал и увижу тебя

Пусть вокруг всё прочесал, есть надежда всегда

Дай хоть попробовать тебя, радость, мы в городах

Видит скверную печаль, только скромный очаг

Послушай, разве так должно быть, вместе летим в пропасть

Я рисую свет, я пишу об этом повесть

Я не показывал никому их, то есть, не потому я не хочу, а просто, ну,

у молодёжи нет желания, прийти, посмотреть

Күштің таңында аздап абдырап, саябақтағы құстарды үнсіз тамақтандырады

Кең дүниеде өмір сүреді таң, Қаптаған беттер

Қайда жақсылық пен жамандық, жайлылық пен қараңғылық

Күндер бір сәтте, бір қадамдай зымырап өтіп жатқан жерде

Ол жиі әлемді біртүрлі терең ұйқы ретінде елестетеді

Және бәрі әйтеуір оған кірді

Өмір дөңгелегі айналады, кім жарқырайды, кім салбырайды

Суретші бәрін көреді, қылқаламды айналдырады, күнделік жазады

Не ол жерді қар басып қалады, жаңбыр оның ізін өшіреді

Көпірдің астында бір жерде жылынып, өтіп бара жатқандардан нан сұрап

Ол картиналарды сөмкесіне тығып қояды, сол жерде ескі мольберт.

Оның қаншалықты жақсы болғанын есіне алады, сол жылы нұрды бойына сақтайды

Түнде өлеңін жазады, адам қалай аман қалады

Күнә жасамады, құдай көрсін, дұғамен жаңғырық

Ұсақ-түйек аяқ асты, сенім ашуға айналады

Қашан, не болды, алыста жауап жоқ

Қаңғыбас ұйықтайды, өмір тығырыққа тіреледі, орындықта тоңады

Бұл жерде тағдыр уланған, бәрі бизнеспен айналысады

Уақыт маған у салады, баяу керуен

Мен пирсті тұрғызамын және сені көремін

Барлығы жан-жаққа таралсын, әрқашан үміт бар

Мен сені сынап көрейін, қуаныш, біз қалалардамыз

Жаман мұңды көреміз, қарапайым ошақ қана

Тыңдаңыз, осылай болуы керек пе, біз бірге шыңырауға ұшамыз

Мен жарық тартамын, ол туралы әңгіме жазамын

Аулаларды кезген жылдар ойға оралады

Ешкім ұстамайды, отбасы емес, бәрі үйде тігілгендей

Мен А-дан Я-ға дейін толық түсіндім, ол тастанды ит рөлінде

Қаңтардан қаңтарға дейін аңғалдықпен аспан сұрайды

Жаңа жылға бір болады, қарт өзі құттықтайды

Әй, бұл қайғылы фильм, ол Едем бағында аяқталады

Әлем мүлде басқа жерде және кереметтер орын алады

Онда басы бар суретші қуанышпен жаза бастайды

Аралдар, теңіз толқындары мен құмды қараңғы сызыңыз

От басындағы жақсы адамдар бір бөлікке бөлінеді

Мен бұл жерлерге қалай жеттім, бәрі шындық па, әлде менің арманым ба?

Тым жасыл ормандар, үлкен, ашық көкжиек

Біреу айтқысы келді, оған қарадым

Ол олардың көзінен бәрін оқыды, сондықтан сіздің уақытыңыз келді

Білесің бе, мен соншалықты жалғыз болдым

Мен күлемін, бұл өзімді жақсы сезінетінімді білдіреді

Бұл жерде тағдыр уланған, бәрі бизнеспен айналысады

Уақыт маған у салады, баяу керуен

Мен пирсті тұрғызамын және сені көремін

Барлығы жан-жаққа таралсын, әрқашан үміт бар

Мен сені сынап көрейін, қуаныш, біз қалалардамыз

Жаман мұңды көреді, қарапайым ошақты ғана

Тыңдаңыз, осылай болуы керек пе, біз бірге шыңырауға ұшамыз

Мен жарық тартамын, ол туралы әңгіме жазамын

Мен оларды ешкімге көрсетпедім, яғни қаламағаным үшін емес, жай, жақсы,

жастардың келуге құлшынысы жоқ, қараңыз