In Torment - Mors Principium Est

Darkness has fallen, yet I see a tiny speck of light

From the start of time, till the end of time

For eons of nights

A voice is calling, from the deepest endless black of space

From a faceless God, till the end of time

Lays us to waste

Should I regret the things I’ve done?

Or turn my back on everyone?

Darkness is summoning within

But light will free me of this sin

Darkness has fallen, yet I see an ember from the sun

From the dawn of time, it has burned for us

But it’s time has come

A voice has spoken, yet I cannot turn my back and run

From the endless shame, I cannot escape

What I have done

Should I regret the men I’ve slain?

Or is this life a senseless game?

Darkness is summoning within

But light will free me of this sin

Cast them all into the ashes of the sun

And leave the gods to judge me

Never, shall I repent what I have done

For there is light within me

My torment lives on and on

And suffocates my soul

To this life that I was grown

I won’t grow old

My torment lives on and on

And suffocates my soul

To this life that I was grown

I won’t grow old

Should I regret the things I’ve done?

Or turn my back on everyone?

Darkness is summoning within

But light will free me of this sin

Cast them all into the ashes of the sun

And leave the gods to judge me

Never, shall I repent what I have done

For there is light within me

My torment lives on and on

And suffocates my soul

To this life that I was grown

I won’t grow old

My torment lives on and on

And suffocates my soul

To this life that I was grown

I won’t grow old

Қараңғылық түсті, бірақ мен жарықтың кішкене бөлігін көріп тұрмын

Уақыттың басынан заман соңына               

Ұзақ түндер үшін

Дауыс кеңістіктің ең терең, шексіз қара қоңырауынан шақыруда

Бетсіз Құдайдан ақырзаманға дейін

Бізді ысырап етуге жатады

Жасаған істеріме өкінуім керек пе?

Әлде бәріне бетімді  бұрайын ба?

Іштей қараңғылық шақырады

Бірақ нұр мені бұл күнәдан босатады

Қараңғылық басылды, бірақ күннен көмір көремін

Ертеден біз үшін өртенді

Бірақ уақыт келді

Дауыс сөйледі, бірақ мен артыма  бұрылып жүгіре алмаймын

Ұяттан қашып құтыла алмаймын

Мен не істедім

Өлтірген адамдарыма өкінуім керек пе?

Әлде бұл өмір  мағынасыз ойын ба?

Іштей қараңғылық шақырады

Бірақ нұр мені бұл күнәдан босатады

Олардың барлығын күннің күліне тастаңыз

Мені соттауды құдайларға қалдырыңыз

Ешқашан мен істегеніме өкінбеймін

Өйткені менің ішімде нұр бар

Менің азап шегуім жанданып,

Жанымды  тұншықтырды

Мен өскен осы өмірге

Мен қартаймаймын

Менің азап шегуім жанданып,

Жанымды  тұншықтырды

Мен өскен осы өмірге

Мен қартаймаймын

Жасаған істеріме өкінуім керек пе?

Әлде бәріне бетімді  бұрайын ба?

Іштей қараңғылық шақырады

Бірақ нұр мені бұл күнәдан босатады

Олардың барлығын күннің күліне тастаңыз

Мені соттауды құдайларға қалдырыңыз

Ешқашан мен істегеніме өкінбеймін

Өйткені менің ішімде нұр бар

Менің азап шегуім жанданып,

Жанымды  тұншықтырды

Мен өскен осы өмірге

Мен қартаймаймын

Менің азап шегуім жанданып,

Жанымды  тұншықтырды

Мен өскен осы өмірге

Мен қартаймаймын