Всё это будет - Михаил Евдокимов

В огромной чёрной бочке спит красное вино,

Что к праздным дням и прочим припасено давно,

Спит рыжий мёд в стакане, и всё идёт к зиме,

Тебя со мной не станет, всё будет на земле,

Тебя со мной не станет, всё будет на земле.

Всё будет продолжаться, вдаль мчаться колесо,

Дорога не кончаться, плескаться дождь в лицо,

Всё это будет, будет и радость, и беда,

А нас с тобой не будет, не будет никогда,

Лишь нас с тобой не будет, не будет никогда.

Не будет среди милых весёлых и шальных,

Среди снегов и ливней цветов таких живых,

На тихом полустанке растает дождь во мгле,

Тебя со мной не станет, всё будет на земле,

Тебя со мной не станет, всё будет на земле.

Ты скроешься за лесом, а я за тем холмом,

Где в травах рыжих летом очнётся тёплый гром,

И в час, богам известный, над всем, где был наш дом,

Ты радугой воскреснешь, а я прольюсь дождём,

Ты радугой воскреснешь, а я прольюсь дождём.

Қызыл шарап үлкен қара бөшкеде ұйықтайды,

Мерекелерге және басқаларға ұзақ уақыт бойы не күтіп тұрды,

Қызыл бал стақанда ұйықтайды, бәрі қыста қалады,

Сен менімен болмайсың, жер бетінде бәрі болады,

Сен менімен болмайсың, бәрі жерде болады.

Бәрі жалғасады, дөңгелек алысқа асығады,

Жол бітпейді, бетке жаңбыр жауады,

Мұның бәрі болады, қуаныш та, қиындық та болады,

Ал сен де, мен де болмайды, ешқашан болмайды,

Тек сен және мен болмайды, ешқашан болмайды.

Сүйкімді көңілді және ақылсыздардың қатарында болмайды,

Қар мен жаңбырдың арасында өте тірі гүлдер,

Тыныш аялдамада жаңбыр тұманда ериді,

Сен менімен болмайсың, жер бетінде бәрі болады,

Сен менімен болмайсың, бәрі жерде болады.

Сен орманның артына тығыласың, ал мен сол төбенің артына,

Жазда қызыл шөптерде жылы найзағай оянатын жерде,

Ал құдайларға белгілі бір сағатта, біздің үй тұрған жердің бәрінде,

Сіз кемпірқосақ болып көтерілесіз, мен жаңбыр жаудырамын.

Сіз кемпірқосақ болып көтерілесіз, мен жаңбыр жаудырамын.