Vivaldi: Oboe Concerto in C Major, RV 449 - 2. Largo - Michel Piguet, Academy Of Ancient Music, Christopher Hogwood

Закоченев над свежими снегами,

Под резким ветром, дующим в дуду,

Бежать, притопывая сапогами,

И ежась, и дрожа на холоду.

И все ж найти спасительное пламя

И, обогревшись, позабыть беду.

И вновь спешить неверными шагами,

Скользить, пока не упадешь на льду.

Барахтаться, вставать и падать снова

На плоскости покрова ледяного,

И все стремиться к очагу, домой.

И слышать там, в уюте душу грея,

Как из железных врат летят бореи…

Бывает все же радость и зимой!

(пер. Д. Самойлова)

Жаңа жауған қардың үстінде мұздап,

Дудуда соққан өткір жел астында,

Жүгір, етіктеріңді қағып

Ал суықта қалтырап, қалтырап.

Және әлі де құтқарушы жалынды табыңыз

Ал, жылынғаннан кейін, қиындықты ұмытыңыз.

Қате қадамдармен қайтадан асығыңыз,

Мұзға құлағанша сырғытыңыз.

Камбала, тұрыңыз және қайтадан құлаңыз

Мұз жамылғысының жазықтығында,

Ал бәрі ошаққа, үйге ұмтылады.

Онда тыңдау, жанды жайлылықпен жылыту,

Бореялар темір қақпалардан қалай ұшады...

Қыста әлі де қуаныш бар!

(аударған Д. Самойлов)