A Dark Embrace - Memory Garden

Embrace the darkness and light will grow inside of you

Enjoy the sadness — In a time of sorrow, joy will do I keep on dreaming of good and evil every night

And for a moment the dreams become my guiding light

I’m led astray by anger — I look inside for clues

I’m lost within my own mind — I’ve lost the right to choose

It cannot go much faster, but still the speed increase

There is no use to fight it — I fall onto my knees

What’s the point, what will we learn, how do we know which way to go We’ve passed the point of no return how do we know which way to go Our precious values were lost along this winding road

We feed the fire — not aware it will soon explode

A lifeless face stares back at mine in every mirror

I see no trace of what the future has in store

A deadly race heading straight

Into the deep oblivion

I stand amazed and wonder

What’s behind the door?

What’s the point, what will we learn, how do we know which way to go We’ve passed the point of no return we have to ask ourselves

Do we really want to know, do we really want to know?

Қараңғылықты қабылдаңыз, сонда сіздің ішіңізде жарық өседі

Қайғыдан ләззат алыңыз — Қайғылы уақытта  қуаныш                әр түн   күн сайын  жақсылық                                                           .

Бір сәт армандар менің жетекші шамыма айналады

Мен ашудың жетегінде кеттім — Мен іштен анықтама іздеймін

Мен өз ойым                таңдау           таңдау                                                                                                                                                  men      men  va va va va va va va va va va va va va va va va va o va a va va va va va va va va va va va va va va va va va va va va va va va va va va va va va va va va va va va va va va va va va va va va va va va va va menim |

Ол жылдамырақ жүре алмайды, бірақ жылдамдық әлі де артады

Онымен күресудің пайдасы жоқ — мен тізерлеп отырмын

Бұл не білеміз, біз не білеміз, қай жолмен жүру керектігін қайдан білеміз, біз қайтып оралмадық, біз қандай жолдан өтіп, біздің қымбат құндылықтарымыздың қай жолымыздан айырылды?

Біз отты жемеміз — оның жақында жарылып кететінін  білмейміз

Әр айнада жансыз жүз маған қарайды

Мен болашақта не күтіп тұрғанының ізін көрмеймін

Тіке   өлімге әкелетін жарыс

Терең ұмытшақтыққа

Мен таң қалып, таң қалдым

Есіктің артында не бар?

Не болды, біз не білеміз, біз қай жолмен жүру керектігін қайдан білдік, біз өзімізден өзімізден сұрамадық

Біз шынымен білгіміз келеді ме, біз шынымен білгіміз келеді ме?