Tempestade - Marina, Zélia Duncan

Enquanto não durmo

Enquanto te espero

E chove no mundo

Eu não me acostumo, não

Com a falta de rumo, brasileiro

E esse tom de desespero

Que atingiu nosso amor

A tempestade me assusta

Como sua ausência

Você, raio humano, despencou

Na minha cabeça

E desde então

Grita esse trovão

No meu peito

A chuva lá fora, chove de fato

Enquanto a sua ausência, inunda meu quarto

E transborda na cama

Agora eu entendo, meus sonhos são outros

Eu penso no homem que dorme nas ruas do Rio

E agora flutua nos rios da rua

Os barracos à beira do abismo

Deslizam no cinismo da Vieira Souto

Meus sonhos são outros

мен ұйықтамаған кезде

Мен сені күтіп тұрғанда

Ал әлемде жаңбыр жауады

Мен оған үйренбеймін, жоқ

Бағыт жоқ, бразилиялық

Бұл үмітсіздік үні

бұл біздің махаббатымызға әсер етті

Дауыл мені қорқытады

сенің жоқтығың сияқты

Адамның сәулесі құлдырап кетті

Басымда

Содан бері

Бұл күн күркіреуін айқайлаңыз

Менің кеудемде

Сыртта жаңбыр жауып тұр, шынымен де жаңбыр жауып тұр

Сіз жоқ кезде менің бөлмемді су басып жатыр

E төсекте асып түседі

Енді түсіндім, армандарым басқаша

Мен Рио көшелерінде ұйықтайтын адам туралы ойлаймын

Енді міне көшедегі өзендерде қалқып жүр

Шыңыраудың шетіндегі лашықтар

Виейра Соутоның цинизмін бағдарлаңыз

менің армандарым бөлек