For the Heartless - Marianas Rest

I have sewn my eyes shut

Ears blocked, tongue in a knot

All covered in rust

Rooted, skin bleeding dust

My breath is cold

And this heart of stone

Hands clench to a fist

As I slowly cease to exist

Wish I was blinded by fear

To see if I could shed a tear

Born forever, always reduced to dust

In the ground I becomes us

For once I wish that I could see

How to end this misery

I fall holding my ground

As black snow keeps falling down

Under a pale northern sky

Where all hope goes to die

Despair follows, surrounds, leaks from me

And fills these grounds

When our strings are cut

We all fall face down in the mud

Raised from and into a mold

Soon erased out of this world

Momentary lucid moments come to tempt

To end this bad joke

To say I matter would be a goddamn lie

But what about it?

Today I will wrap barbed wire around my head

And run into the blistering cold

With a smile on my face

Мен көздерімді жаптым

Құлақтары бітеліп, тілі түйінде

Барлығы тот басқан

Тамырлы, тері қансыраған шаң

Менің демім суық

Және бұл тас жүрек

Қолдар жұдырыққа  түйіледі

Мен біртіндеп өмір сүруді жоқтаймын

Мен қорқыныштан соқыр болғанын қалаймын

Көз жасымды төй алатынымды көру үшін

Мәңгілік туылған, әрқашан тозаңға айналған

Жерде мен біз боламын

Бір рет көрсем деп тілеймін

Бұл қайғы-қасіретті қалай тоқтатуға болады

Мен жерімді ұстап жығыладым

Қара қар жауып жатқанда

Ақшыл солтүстік аспан астында

Үміттің бәрі өлетін жер

Үмітсіздік ереді, қоршайды, менен ағады

Және осы негіздерді толтырады

Біздің жіптеріміз кесілген кезде

Біз                                               |

Қалыптан көтеріліп, қалыпты

Көп ұзамай бұл дүниеден жойылды

Бір сәттік сәттер еліктіреді

Бұл жаман әзілді тоқтату үшін

Мен маңыздымын деу өтірік болмақ

Бірақ ол туралы ше?

Бүгін мен басымды тікенді сым орамын

Және қатты суыққа жүгіріңіз

Жүзімде күлімсіреп