Равнодушие - МАЛЬБЭК, Сюзанна

Давно потускневший город

Под рев ледяных моторов

Пытается выжать соки

Но плесень там не Рокфоров

От удушия круги под глазами наружу

Равнодушия я полон, немного простужен

Закрой небо рукой, мы не помним

Как нас зовут, дорогой мой друг

Проведи меня до дома, мы знакомы до истомы

Комом в горле застрянут, день был слишком натянут

Проведи меня до дома, мы знакомы до истомы

Комом в горле застрянут, день был слишком натянут

Изнеженной снежной коже тепла не хватает точно

Давай никому не скажем о том, как все в мире сложно

Я помню тебя другую, без трещин в усталых глазах

И больше я не ревную, меня ждет пустая трасса

От удушья круги под глазами наружу

Равнодушия я полон, немного простужен

Закрой небо рукой, мы не помним, как нас зовут

Дорогой мой друг

Проведи меня до дома, мы знакомы до истомы

Комом в горле застрянут, день был слишком натянут

Проведи меня до дома, мы знакомы до истомы

Комом в горле застрянут, день был слишком натянут

Көптен өшіп қалған қала

Мұз қозғалтқыштарының гуілінің астында

Шырын беруге тырысады

Бірақ ол жерде зең Рокфор емес

Тұншығудан көздің астындағы шеңберлер сыртқа қарайды

Мен немқұрайлылыққа толы, аздап салқындаған

Аспанды қолыңызбен жабыңыз, есімізде жоқ

Біздің атымыз кім, қымбатты досым

Мені үйге жеткізіңіз, біз әлсірегенше таныспыз

Тамағына түйіршік кептеліп, күн тарылды

Мені үйге жеткізіңіз, біз әлсірегенше таныспыз

Тамағына түйіршік кептеліп, күн тарылды

Еркелеткен қарлы теріге жылу жетпейді

Дүниедегі барлық нәрсенің қаншалықты күрделі екенін ешкімге айтпай-ақ қояйық

Шаршаған көзінде сызатсыз, басқаша есімде сені

Ал мен енді қызғанбаймын, мені бос жол күтіп тұр

Тұншығудан көздің астындағы шеңберлер сыртқа қарайды

Мен немқұрайлылыққа толы, аздап салқындаған

Аспанды қолыңмен жауып, Есімізде жоқ есіміміз

Менің қымбатты досым

Мені үйге жеткізіңіз, біз әлсірегенше таныспыз

Тамағына түйіршік кептеліп, күн тарылды

Мені үйге жеткізіңіз, біз әлсірегенше таныспыз

Тамағына түйіршік кептеліп, күн тарылды