Чотка нам у лесе - Ляпис Трубецкой

Як у лесе мы былi ды з падругамi,

Ды з падруамi мы былi,

Ды збiралi там журавiначкi,

Бо сунiцы ўжо адыйшлi.

Раптам бачым вавёрачка скокае,

Па галiначках зрэдзь палян,

Мы за ею хутка пакрочылi,

Даць хацелi ёй мы сямян.

та-ра-ра-ра-рай-ра, ту-ру-ру-ру-ру

Чотка нам у лесе, чотка ў бару.

та-ра-ра-ра-рай-ра, ту-ру-ру-ру-ру

Чотка нам у лесе, чотка ў бару.

За вавёрачкай доўга сачылi мы,

Не заўялi, як цемра прыйшла,

Гаварыць тут адна ды з падружачак:

«Дзеўкi, бачце, ўжо ноч надыйшла!»

I пасунулiсь улева, i ўправа мы,

Злева корч, а зправа дрыгва.

Не знайсцi нам да дому трапiначкi,

Дум жахлiвых паўна галава.

та-ра-ра-ра-рай-ра, ту-ру-ру-ру-ру

Кепска нам у лесе, кепска ў бару.

та-ра-ра-ра-рай-ра, ту-ру-ру-ру-ру

Кепска нам у лесе, кепска ў бару.

Доўгi час шукалi падружачак,

А знайшлi толькi вядро,

То вядро паўно журавiначак,

«Людзi, ляньце, чыё-та бядро,

Людзi, ляньце, чыя-та каленачка,

А вунь спаднiца чыя-та ў крывыi»,

Старшыня казаў: «Дагулялiся,

Мабыць, iх ваўкi паялi.»

та-ра-ра-ра-рай-ра, ту-ру-ру-ру-ру

Могiлкi у лесе, могiлкi ў бару.

та-ра-ра-ра-рай-ра, ту-ру-ру-ру-ру

Могiлкi у лесе, могiлкi ў бару.

та-ра-ра-ра-рай-ра, ту-ру-ру-ру-ру

Могiлкi у лесе, могiлкi ў бару.

та-ра-ра-ра-рай-ра, ту-ру-ру-ру-ру

Могiлкi у лесе, могiлкi ў бару.

Біз орманда достармен болғандай,

Иә, біз жертөледе болдық,

Иә, олар мүкжидек жинады,

Өйткені, құлпынай жоғалып кетті.

Кенеттен мен секірген тиін көрдім,

Жалаңаштардың бұтақтарында,

Біз оның соңынан тез жүрдік,

Біз оған тұқым бергіміз келді.

та-ра-ра-ра-рай-ра, ту-ру-ру-ру-ру

Бізді орманда щеткамен, барда қылшықпен.

та-ра-ра-ра-рай-ра, ту-ру-ру-ру-ру

Бізді орманда щеткамен, барда қылшықпен.

Біз тиінді ұзақ бақтық,

Қараңғылық қалай келгенін байқамадым,

Қыздардың бірі осында сөйлейді:

«Қыздар, көрдіңдер ме, түн келді!

Біз солға, ал оңға жылжыдық,

Сол жақта құрысулар, оң жақта тремор.

Бізге үйге жол таппа,

Қиямет құбыжық басы толы.

та-ра-ра-ра-рай-ра, ту-ру-ру-ру-ру

Орманда бізге жаман, барға жаман.

та-ра-ра-ра-рай-ра, ту-ру-ру-ру-ру

Орманда бізге жаман, барға жаман.

Олар ұзақ уақыт бойы қыздарды іздеді,

Тек шелек тапты,

Бұл шелек мүкжидектерге толы,

«Адамдар, жалқау болыңдар, біреудің жамбасы,

Адамдар, жалқау бол, біреудің тізесі,

Міне, біреудің юбкасы қисық »,

Төраға: «Аяқтаймыз,

Шамасы, қасқырлар оларды жеп қойған».

та-ра-ра-ра-рай-ра, ту-ру-ру-ру-ру

Ормандағы зират, бардағы зират.

та-ра-ра-ра-рай-ра, ту-ру-ру-ру-ру

Ормандағы зират, бардағы зират.

та-ра-ра-ра-рай-ра, ту-ру-ру-ру-ру

Ормандағы зират, бардағы зират.

та-ра-ра-ра-рай-ра, ту-ру-ру-ру-ру

Ормандағы зират, бардағы зират.