Edward on Loch Erne's Shore - Eilis Kennedy, Pauline Scanlon, Donogh Hennessy

The Sun was setting behind the mountain

The dew was falling upon the leaves

And I was seated beside a fountain

And a feathered songster sang on a tree

With love and blessings his notes were sounding

Made me reminded of days of ‘oer

Where in a bower I plucked a flower

And dreamt of Edward on Lough Erne’s Shore

The cuckoo’s notes in the air resounding

Appeal to feeling and pleases the ear

And every note is a bliss abounding

Here in the valley if he were here

Each step I take by the winding river

Where we once rambled in days of oer

Reminds me of my banished Edward

And makes me lonely on Lough Erne’s Shore

A crop of sorrow my heart is reaping

My rose has faded and my hope decayed

And in the night time when all are sleeping

Awake I lie weeping till the break of day

For woe has wed me, delight has fled me

Why did you leave me, my love a stor

But luck compelled it and banished Edward

And now I am lonely on Lough Erne’s Shore

Oh could I move like the moon oer the ocean

I would send a sigh ‘oer the distant deep

Or could I move like a bird in motion

By Edward’s side I would ever keep

I would gently sooth him, with songs amuse him

I would gently sooth him and he would sigh no more

And seven years would soon pass over

And we’d both live happy on Lough Erne’s Shore

Күн таудың артына батып бара жатты

Шық жапырақтарға түсіп жатты

Мен субұрқақтың жанында отырдым

Ал қауырсынды әнші ағашта ән айтты

Оның ноталары сүйіспеншілікпен және баталармен естіледі

Мені «OER» күндерін еске түсірді

Садақта мен гүлді жұлып алдым

Лоу Эрн жағалауында Эдвардты армандады

Көкектің ауадағы ноталары жаңғыруда

Сезімге жүгініп, құлақты қуантады

Және барлық ескертулер - бұл бақытқа толы

Ол осында болса, мына алқапта

Айналмалы өзеннің жағасында басқан сайын

Бірде                                                                          иборат​                   иборат​                 иборат |

Менің                                                                                                                                                    |

Бұл мені Лоф Эрн жағалауында жалғыз қалдырады

Жүрегім қайғының егінін орып жатыр

Раушан гүлім солып, үмітім сөнді

Ал түнде барлығы ұйықтап жатқанда

Оян, таң атқанша жылап жатырмын

Өйткені қасірет маған үйленді, қуаныш мені қашты

Неге мені тастап кеттің, ғашықтар

Бірақ сәттілік оны мәжбүрлеп, Эдвардты қуып жіберді

Енді мен Лоф Эрн жағалауында жалғызбын

О, мен Айдың иері сияқты қозғала аламын ба?

Мен алыс тереңге күрсініп жіберер едім

Немесе мен қозғалыста құс сияқты жүре аламын ба?

Мен Эдвардтың жанында боламын

Мен оны жайлап тыныштандыратын едім, әндермен оны қызықтыратынмын

Мен оны ақырын тыныштандыратын едім, ол енді күрсінбейді

Жақында жеті жыл өтер еді

Біз де Лоф Эрн жағалауында бақытты өмір сүретін едік