Отдай печаль свою - Letargy Dream

Закутавшись в мягкие покровы осенней листвы,

Обняв твои плечи я закрыл глаза и уснул…

Мне снилось что-то… Что-то странное и тревожное…

Но я продолжал спать, как ни в чем не бывало.

Холодным утром я проснулся без тебя.

Смывая прах воспоминаний со своих замерзших рук,

Я плакал… Густой туман шептал молитву в тишине,

Среди ветвей замерзших еле слышен этот голос —

Я повторял за ним:

О, милосердная царица пасмурных небес,

Пролейся надо мной, пока я жив, пока я здесь…

Пока я здесь… Отдай печаль свою или хотя бы ее часть, —

Она поможет мне навек забыться, навек пропасть…

Пока я здесь…

Ты слышишь меня?

Где же ты?

Так хочется уснуть, как жаль, что я не вижу снов.

Отдай печаль свою — основу всех моих основ.

Забери мой голос, чтобы я не мог кричать.

Отними глаза мои, чтобы я не мог видеть,

Чтобы я не мог созерцать…

Забери мою память, чтобы я не вспоминал,

Возьми все, что у меня есть…

Отдай в замен свою печаль.

Күзгі жапырақтардың жұмсақ қабығына оралған,

Иықтарыңды құшақтап, көзімді жұмып ұйықтап қалдым...

Мен бірдеңені армандадым... Біртүрлі және алаңдатарлық нәрсе...

Бірақ мен ештеңе болмағандай ұйықтай бердім.

Суық таңертең мен сенсіз ояндым.

Тоңған қолдарынан естелік шаңын жуып,

Жыладым... Қалың тұман үнсіз дұға сыбырлады,

Тоңған бұтақтардың арасында бұл дауыс әрең естіледі -

Мен оның артынан қайталадым:

О, бұлтты аспанның мейірімді патшайымы,

Тірі болсам үстіме төгіп жіберші, мен осындамын...

Мен осында жүргенімде... Мұңыңды, тым болмаса бір бөлігін жібер, -

Ол маған мәңгі ұмытуға, мәңгілікке жоғалып кетуге көмектеседі ...

Мен осында жүргенімде…

Сен мені естіп тұрсың ба?

Сен қайдасың?

Ұйқым келеді, түс көрмейтінім өкінішті.

Маған мұңыңызды беріңіз - менің барлық негіздерімнің негізі.

Мен айқайламау үшін дауысымды қабылдаңыз.

Мен көрмес үшін көзімді алшы

Мен ойланбау үшін ...

Менің есімде қалмас үшін менің жадымды алыңыз

Менде бардың бәрін ал ...

Өз қайғыңызды қайтарыңыз.