Septembre et ses dernières pensées - Les Discrets

Je ne crois pas décidément que nous ferons ce voyage

Au delà de ces ciels lumineux de plus en plus clairs

Protégés, inaccessibles à l’ombre

Je nous vois mal en âmes errantes à jamais

Prétendant à un paradis invisible, lui aussi, par excès de lumière

A fouiller dans les vieux souvenirs, on s’interdit l'éternité

Le corps se courbe, lentement comme l’espoir fane

On ne voit plus que les marques du temps qui nous rapprochent

De notre tombeau latent

Мен бұл сапарды жасайтынымызға сенбеймін

Бұл жарқын және жарқын аспаннан тыс

Қорғалған, көлеңкеде қол жетімсіз

Мен бізді мәңгілік қаңғыбас жандар деп көрмеймін

Көзге көрінбейтін жұмаққа ұқсау да, артық жарықпен

Ескі естеліктерді қазып отырып, біз өзімізді мәңгілікке жоққа шығарамыз

Үміт сөнгенде дене баяу иіледі

Бізді жақындататын уақыт белгілерін ғана көреміз

Біздің жасырын қабірден