Truenotierra - La Renga

En los espejos fríos de la oscuridad

Aparecieron tus colores

Toda la bruma que ocupaba el lugar

No sé hasta hoy donde se esconde

Pero el reflejo viene de un solo lugar

Y vos quizá quien sabe de donde

Eterno atardecer sentado por deber

Del abismo más profundo

¿Quién puede descorrer el velo que una vez

La ha hecho todo tan absurdo?

Y cuenta que el secreto que aún se guarda en vos

Con vos también se moriría

La vida hoy tendrá una triste realidad

Y la verdad, una mentira

Pero en cada cuento que arraso mi corazón

Sabía yo que estabas viva

Eterno atardecer sentado por deber

Del abismo más profundo

¿Quién puede descorrer el velo que una vez

La ha hecho todo tan absurdo?

Қараңғылықтың суық айналарында

түстеріңіз пайда болды

Орынды алып жатқан барлық тұман

Бүгінге дейін оның қайда жасырынғанын білмеймін

Бірақ рефлексия тек бір жерден келеді

Ал сіз қайдан білетін шығарсыз

Мәңгілік күннің батуы кезекшілікте отырып

Ең терең тұңғиықтан

Бір рет пердені кім көтере алады

Ол мұның бәрін соншалықты абсурдқа айналдырды ма?

Және бұл сіздің ішіңізде әлі сақталған құпия екенін айтады

Сенімен ол да өлетін еді

Бүгінгі өмірде қайғылы шындық болады

Ал шындық, өтірік

Бірақ жүрегімді жаралаған әрбір оқиғада

Мен сенің тірі екеніңді білдім

Мәңгілік күннің батуы кезекшілікте отырып

Ең терең тұңғиықтан

Бір рет пердені кім көтере алады

Ол мұның бәрін соншалықты абсурдқа айналдырды ма?