Mujer de Caleidoscopio - La Renga

En los espejos fríos de la oscuridad

Aparecieron tus colores

Toda la bruma que ocupaba el lugar

No sé hasta hoy dónde se esconde

Pero el reflejo viene de un solo lugar

Y vos quizá quién sabe de donde

Eterno atardecer sentado al borde

Del abismo más profundo

¿Quién puede descorrer el velo que una vez

Lo hizo todo tan absurdo?

Y cuentan que el secreto que aún se guarda en vos

Con vos también se moriría

La vida hoy tendrá una triste realidad

Y la verdad, una mentira

Pero en cada cuento que arrasó mi corazón

Sabía yo que estabas viva

Eterno atardecer, sentado al borde de

El abismo más profundo

¿Quién puede descorrer el velo que una vez

Lo hizo todo tan absurdo?

Қараңғылықтың суық айналарында

түстеріңіз пайда болды

Орынды алып жатқан барлық тұман

Бүгінге дейін оның қайда жасырынғанын білмеймін

Бірақ рефлексия тек бір жерден келеді

Ал сіз қайдан білетін шығарсыз

Шетінде отыратын мәңгілік күн

Ең терең тұңғиықтан

Бір рет пердені кім көтере алады

Ол мұның бәрін соншалықты абсурд жасады ма?

Ал сенің ішіңде әлі сақталған сыр дейді

Сенімен ол да өлетін еді

Бүгінгі өмірде қайғылы шындық болады

Ал шындық, өтірік

Бірақ менің жүрегімді ауыртқан әрбір ертегіде

Мен сенің тірі екеніңді білдім

Мәңгілік күн батуы, шетінде отырған

ең терең тұңғиық

Бір рет пердені кім көтере алады

Ол мұның бәрін соншалықты абсурд жасады ма?