Feuille blanche - L'uzine

La feuille est blanche, mes ratures broient du noir

La peur est franche, vois-tu de quoi je parle?

Un parchemin vieilli par le temps, si j’pars demain, j’suis saisi par le vent

Quand le cœur se lâche, forcément la feuille se tache

La fleur de l'âge s’mesure à la sueur de l'âme

Ma feuille est blanche, elle est remplie comme un trou noir

Les vies s’empilent au fond du couloir

Le sang coule à travers mes mains, j’me suis perdu avec le parchemin,

j’ai vu la mort sur le droit chemin

Tu m’dis «demain» mais demain, c’est loin, j’allume un joint et j’me dis,

si j’te tue, ça f’ra un pote en moins

J’mène ma meute tel un vieux berger, y a d’la beuh dans mon potager

Y a deux-trois corps sous les orangers, mon chien n’aime pas trop les étrangers

J’ai encore faim pourtant, je viens d’manger, que pour la mif', le blé,

j’suis motivé

Énervé, moi, à ma naissance, j’ai pas été sevré, désolé

Y a que mon art que je n’ai pas volé, isolé, je n’suis qu’un oiseau qui rêve de

s’envoler

J’ai pas l’temps d’les écouter rapper, j'écris mes gnes-li, pas d’quoi s’en

vanter, ainsi va la vida

Beaucoup cherchent le chemin d’la gloire, un monde à part, loin d’ces bâtards,

à croire qu’c’est l’argent qui nous rend avares

J’produis ma propre mixture avec mon gang, pas b’soin d’connaître toutes les

dernières merdes sur quoi les enfants bandent

Finir en cendres, entre deux pantins qui prennent feu, n’est pas pour moi quand

j’m’allume, les flammes deviennent bleues

J’suis ligoté à une feuille qui n’attend qu’mes aveux, toutes mes faiblesses

dissimulées au fond d’un message creux

J’ai la queue dressée comme un chien d’la casse à ferraille, pendant qu’tu suis

l’troupeau, on rentre le bétail

La seule façon d’remplir un bout d’papier en l’brûlant, de l’encre noire coule

de mon crâne tout en hurlant

Y a rien à raconter à part qu’j’suis posé avec les miens, ça m’suffit largement

pour m’occuper les mains

La feuille est blanche, mes ratures broient du noir

La peur est franche, vois-tu de quoi je parle?

Un parchemin vieilli par le temps, si j’pars demain, j’suis saisi par le vent

Quand le cœur se lâche, forcément la feuille se tache

La fleur de l'âge s’mesure à la sueur de l'âme

Ma feuille est blanche, elle est remplie comme un trou noir

Les vies s’empilent au fond du couloir

J’suis dans l’train, pour un trajet sans fin, j’ai quelques sommes,

quelques ventes, ni chef de bande, ni pantin

Qui m’demandent mille mondes au bout d’la mine

J’joue au ping-pong avec King-Kong, mon son les contamine, ils y pensent toutes

les dix s’condes

J’rappe des peines perdues, mer de haine, j’aime la Saint-Denis-Seine,

beaucoup d’vices, beaucoup d’vertus

On parle en bénéfice net, on grandit tous en délit d’vitesse, délit d’ivresse

Beaucoup d’espoir, beaucoup d’amertume, l’alcool et la fume' chassent les idées

noires

Il faut de la thune parce qu’elle les nettoie

Je manipule une plume pleine comme la lune, elle donne vie sur une feuille

blanche, belle comme la nuit

J’suis dans l’train, dernier wagon, le pilon s’consume

Au bout de la ligne, y aura l’retour de bâton mais j’ai mille mondes au bout de

la mine

Ma feuille blanche aura le goût de la mort ou le goût de la vie

La feuille est blanche, mes ratures broient du noir

La peur est franche, vois-tu de quoi je parle?

Un parchemin vieilli par le temps, si j’pars demain, j’suis saisi par le vent

Quand le cœur se lâche, forcément la feuille se tache

La fleur de l'âge s’mesure à la sueur de l'âme

Ma feuille est blanche, elle est remplie comme un trou noir

Les vies s’empilent au fond du couloir

La feuille est blanche, mes ratures broient du noir

La peur est franche, vois-tu de quoi je parle?

Un parchemin vieilli par le temps, si j’pars demain, j’suis saisi par le vent

Quand le cœur se lâche, forcément la feuille se tache

La fleur de l'âge s’mesure à la sueur de l'âme

Ma feuille est blanche, elle est remplie comme un trou noir

Les vies s’empilent au fond du couloir

Парақ ақ, менің өшірулерім сүртіледі

Қорқыныш - бұл ашық, сіз менің не туралы айтып тұрғанымды білесіз бе?

Уақыт өткен пергамент, ертең кетсем жел ұстайды

Жүрек босаса, парақ еріксіз боялады

Өмірдің асқақтығы жанның терімен өлшенеді

Менің парағым ақ, ол қара тесік сияқты толтырылған

Дәлізде өмір үйіліп жатыр

Қолымнан қан өтеді, пергаментпен адасып қалдым,

Мен өлімді тура жолда көрдім

Маған «ертең» дейсің, бірақ ертең алыс, мен буынды жағып, өзіме айтамын,

Мен сені өлтірсем, бір дос кем болады

Мен қарт шопан сияқты қоржынымды жетелеймін, бақшамда арамшөп бар

Апельсин ағаштарының астында екі-үш дене бар, менің итім бейтаныс адамдарды ұнатпайды.

Мен әлі ашпын, мен жаңа ғана жедім, тек отбасы үшін, бидай,

Мен мотивация алдым

Піскен, мен, туылғанда емшектен шықпағанмын, кешір

Тек өнерімді ұрламаған, оқшауланған, армандаған құспын

ұшу

Олардың рэп айтқанын тыңдауға уақытым жоқ, өз ойымды жазамын, проблема жоқ

мақтаныш, вида солай жүреді

Көптеген адамдар даңққа апаратын жолды, бұл бейбақтардан бөлек әлемді іздейді,

бізді сараң ететін ақша екеніне сену

Мен өз тобыммен өз қоспамды жасаймын, бәрін білудің қажеті жоқ

Балалардың нені қиынға соғатыны

Күлге айналу, отқа оранған екі қуыршақ арасында мен үшін емес

Мен жанып тұрмын, жалын көгереді

Мен жай ғана мойындауымды, барлық осал тұстарымды күтіп, жаймаға байланғанмын

қуыс хабардың тереңінде жасырылған

Менің құйрығым қоқыс жәшігінен шыққан иттей тік тұр, ал сен еріп жүресің

табын, біз мал әкелеміз

Қағазды жағу арқылы толтырудың жалғыз жолы - қара сия ағады

айғайлап жатқанда бас сүйегімді

Мен өзіммен суретке түскенімнен басқа ештеңе айта алмаймын, бұл маған жеткілікті

қолыма күтім жасау үшін

Парақ ақ, менің өшірулерім сүртіледі

Қорқыныш - бұл ашық, сіз менің не туралы айтып тұрғанымды білесіз бе?

Уақыт өткен пергамент, ертең кетсем жел ұстайды

Жүрек босаса, парақ еріксіз боялады

Өмірдің асқақтығы жанның терімен өлшенеді

Менің парағым ақ, ол қара тесік сияқты толтырылған

Дәлізде өмір үйіліп жатыр

Мен пойыздамын, шексіз сапарға, менде біраз сомалар бар,

сату аз, банда жетекшісі жоқ, қуыршақ жоқ

Менен кім сұрайды мың дүниені кен соңында

Мен Кинг-Конгпен пинг-понг ойнаймын, менің дауысым оларды ластайды, бәрі бұл туралы ойлайды

он секунд

Мен жоғалған уақытты рэп айтамын, жек көру теңізі, мен Сент-Дени-Сенаны жақсы көремін,

көп жамандық, көп қасиет

Біз таза пайдамен сөйлесеміз, бәріміз жылдамдықты бұзуда, маскүнемдікте өсеміз

Көп үміт, көп ащы, ішімдік пен түтін идеяларды алыстатады

қара

Ол ақшаны қажет етеді, өйткені ол оларды тазартады

Толған қауырсынды айдай ұстаймын, Жапыраққа жан береді

ақ, түндей әдемі

Мен пойызда отырмын, соңғы вагон, пести жеп жатыр

Жолдың соңында кері реакция болады, бірақ менде мың дүние бар

шахта

Менің ақ парағым өлімнің дәмін татады немесе өмірдің дәмін татады

Парақ ақ, менің өшірулерім сүртіледі

Қорқыныш - бұл ашық, сіз менің не туралы айтып тұрғанымды білесіз бе?

Уақыт өткен пергамент, ертең кетсем жел ұстайды

Жүрек босаса, парақ еріксіз боялады

Өмірдің асқақтығы жанның терімен өлшенеді

Менің парағым ақ, ол қара тесік сияқты толтырылған

Дәлізде өмір үйіліп жатыр

Парақ ақ, менің өшірулерім сүртіледі

Қорқыныш - бұл ашық, сіз менің не туралы айтып тұрғанымды білесіз бе?

Уақыт өткен пергамент, ертең кетсем жел ұстайды

Жүрек босаса, парақ еріксіз боялады

Өмірдің асқақтығы жанның терімен өлшенеді

Менің парағым ақ, ол қара тесік сияқты толтырылған

Дәлізде өмір үйіліп жатыр