The Lake - L'âme Immortelle

In spring of youth it was my lot

To haunt of the wide world a spot

The which I could not love the less

So lovely was the loneliness

Of a wild lake, with black rock bound

And the tall pines that towered around

But when the night had thrown her pall

Upon that spot, as upon all

And the mystic wind went by

Murmuring in melody

Then — ah then I would awake

To the terror of the lone lake

Yet that terror was not fright

But a tremulous delight

A feeling not the jewelled mine

Could teach or bribe me to define

Nor love — although the love were thine

Death was in that poisonous wave

And in its gulf a fitting grave

For him who thence could solace bring

To his lone imagining

Whose solitary soul could make

An Eden of that dim lake

Жастық  көктем         менің                                                                                            |

Кең әлемнің көңілінен шығу

Мен оны аз жақсы көре алмас едім

Жалғыздық соншалықты керемет еді

Жабайы көлдің, қара тасты байланған

Ал айнала төбешіктенген биік қарағайлар

Бірақ түн оның көңілін түсірген кезде

Сол жерде, бәрі сияқты

Ал тылсым жел өтіп кетті

Әуенде күңкілдеу

Сонда — аа сонда мен  оянатын едім

Жалғыз көлдің қорқынышына

Бірақ бұл қорқыныш қорқынышты емес еді

Бірақ үлкен қуаныш

Сезім асыл кеніш емес

Анықтау үшін маған үйретуі немесе пара  беруі  мүмкін

Сүйіспеншілік те, махаббат сенікі болса да

Өлім сол улы толқында болды

Оның шығанағында лайықты қабір бар

Сол жерден жұбаныш бере алатын адам үшін

Оның жалғыз қиялына

Кімнің жалғыз жанын жасай алар еді

Сол күңгірт көлдің Эдемі