L’Étang Mâlo - L'âme Immortelle

Quand le froid de la mort enveloppe cette

Argile souffrante, où va l'âme immortelle?

Il est un triste lac à l’eau tranquille et noire

Dont jamais le soleil ne vient broder la moire

Et dont tous les oiseaux évitent les abords

Un chêne vigoureux a grandi sur ses bords

Et, courbé par le Temps jusqu’aux ondes, étale

Sur la cime des flots sa masse horizontale

Son feuillage muet se tait malgré le vent;

Le nymphaea, l’iris, le nénufar mouvant

Le bleu myosotis et la pervenche sombre

Penchent étiolés, ou meurent sous cette ombre

Ainsi, quand sur le cœur, dans sa jeune saison

Amour !

tu fais tomber ta large frondaison

Et tes rameaux géants dont le fardeau l’accable

Tout s'étiole et meurt sous ton ombre implacable

Өлімнің салқыны бұны қаптаған кезде

Азапты саз, өлмейтін жан қайда барады?

Қара суы бар мұңды көл бар

Кімнің күні муарды кестелеуге ешқашан келмейді

Және оның айналасынан барлық құстар қашады

Оның шетінде күшті емен ағашы өсті

Ал, Уақыт толқындарына иіліп, тарады

Толқындардың шыңында оның көлденең массасы

Оның мылқау жапырақтары желге қарамастан үнсіз;

Нимфа, ирис, қозғалатын су лалагүлі

Көгілдір ұмытпау және қою қараңғы

Этиолизацияланған иілу немесе осы көлеңкеде өлу

Сондықтан жүректе, оның жас кезеңінде

Махаббат!

сіз кең жапырақтарыңызды түсіресіз

Ал сенің алпауыт бұтақтарың, оның ауыртпалығы оны басып алады

Сенің тынымсыз көлеңкеңнің астында бәрі солып, өледі