Die tote Kirche - L'âme Immortelle

Auf dunklen Bänken sitzen sie gedrängt

Und heben die erloschnen Blicke auf

Zum Kreuz.

Die Lichter schimmern wie verhängt

Und trüb und wie verhängt das Wundenhaupt

Der Weihrauch steigt aus güldenem Gefäß

Zur Höhe auf, hinsterbender Gesang

Verhaucht, und ungewiß und süß verdämmert

Wie heimgesucht der Raum.

Der Priester schreitet

Vor den Altar;

doch übt mit müdem Geist er

Die frommen Bräuche — ein jämmerlicher Spieler

Vor schlechten Betern mit erstarrten Herzen

In seelenlosem Spiel mit Brot und Wein

Die Glocke klingt!

Die Lichter flackern trüber —

Und bleicher, wie verhängt das Wundenhaupt!

Die Orgel rauscht!

In toten Herzen schauert

Erinnerung auf!

Ein blutend Schmerzensantlitz

Hüllt sich in Dunkelheit und die Verzweiflung

Starrt ihm aus vielen Augen nach ins Leere

Und eine, die wie aller Stimmen klang

Schluchzt auf — indes das Grauen wuchs im Raum

Das Todesgrauen wuchs: Erbarme dich unser —

Herr!

Олар қараңғы орындықтарда бірге отырады

Және өлі көріністерді алыңыз

крестке.

Шамдар перделенгендей жарқырайды

Ал жараның басы бұлтты және қаншалықты жабық

Хош иісті зат алтын ыдыстан көтеріледі

Биіктерге, өлетін ән

Дем алды, белгісіз және тәтті күңгірттенді

Бөлмені қалай қуантты.

Діни қызметкер жүреді

құрбандық үстелінің алдында;

бірақ ол шаршаған рухпен жаттығады

Тақуалық салт - аянышты ойыншы

Жүрегі мұздаған жаман дұғалардан бұрын

Нан мен шараппен жансыз ойында

Қоңырау соғылады!

Шамдар күңгірт жыпылықтайды —

Ал бозғылт, жаралы басы қандай бүркемеледі!

Орган айқайлайды!

Өлі жүректерде дірілдейді

еске салу!

Ауырсынудан қансыраған бет

Қараңғылық пен үмітсіздікке оранады

Оның артынан қуысқа көп көздерімен қарайды

Және бәрінің дауысына ұқсайтын біреуі

Бөлмеде қорқыныш күшейген кезде жылады

Өлімнің сұмдығы күшейе түсті: бізге рақым етіңіз...

Мырза!