Spojrzenie za siebie - Krzysztof Zalewski

W wieczystym migotaniu zdarzeń

Wędrując w czasie nieskończenie

Znalazłem się u progu marzeń

Przed labiryntem przeznaczenia

Aż wszedłem do Świątyni Ciała

Przez Boga drzwi otwarte

Na Jego Cześć, na Chwałę

Ludzkości rozpocząłem kartę

I miałem być w skromności piękny

Upiększać wszystkie miejsca sobą

Lecz gdy za siebie spojrzę - jęknę

Tak brzydką stałem się osobą

Jak bezrozumny pasterz na pastwiskach

Pasając niezliczone bydła

Zdeptałem traw dywany na klepiska

Aż Anioł Stróż opuścił skrzydła

I spadłem z tryumfalnych wież patosu

Misteria intryg tylko knując

Fanfaron zabłąkany pył Kosmosu

Oszpecam się cywilizując

I spadłem z tryumfalnych wież patosu

Misteria intryg tylko knując

Fanfaron zabłąkany pył Kosmosu

Oszpecam się cywilizując, cywilizując

Оқиғалардың мәңгілік жыпылықтауында

Уақытты шексіз аралау

Мен өзімді армандардың шегінде таптым

Тағдыр лабиринтінің алдында

Мен Дене храмына кіргенше

Есік құдай ашты

Оның құрметіне, даңқына

Адамзат картаны бастады

Ал мен қарапайымдылықпен әдемі болуым керек еді

Барлық жерді өзіңізбен көркейтіңіз

Бірақ артыма қарасам – ыңырсып кетем

Мен сондай ұсқынсыз адамға айналдым

Жайлаудағы ақылсыз бақташы сияқты

Сансыз мал бағу

Кілемді қырманға таптадым

Күзетші періште қанаттарын түсіргенше

Ал мен пафостың салтанатты мұнараларынан құладым

Сюжетті құру арқылы ғана интриганың жұмбақтары

Фанфарон Ғарыштың қаңғыбас шаңы

Мен өзімді өркениеттілікке айналдырамын

Ал мен пафостың салтанатты мұнараларынан құладым

Сюжетті құру арқылы ғана интриганың жұмбақтары

Фанфарон Ғарыштың қаңғыбас шаңы

Мен өркениеттілік, өркениеттілік арқылы өзімді бүлдіремін