Море волнуется раз... - Красная плесень

Сара, я тебе сейчас спою песню про мою первую несчастную любовь.

Почему-то там я всех любил, а нас никто не любит.

Только это было в прошлом,

сразу я тебе ее щас спою.

Помню я тебя маленькой девочкой,

Ты прекрасна была как заря.

Ты прошла, улыбаясь приветливо,

И тебя полюбил сразу я.

Я тогда ковырялся в песочнице,

Ел мацу, ты махала ногой,

За тобой я поплелся доверчиво,

И в саду целовался с тобой.

Море волнуется раз,

Я получил в левый глаз,

Знал я, конечно, что счастье невечно,

Папа твой выследил нас.

— Знал ты, конечно, счастье невечно,

Папа мой вычислил нас.

— Я всегда знал, что он был антисемитом, твой подлый старикашка.

А вот послушай, что было дальше.

Ты будешь плакать, Сара, но не смейся.

Время шло, подросли мы немножечко,

И учиться пошли в первый класс,

Там за партой последней украдочкой

Целовались с тобою не раз,

Вот однажды уроки закончились,

И на речку пошли мы с тобой.

Настроение было прекрасное,

Но твой брат наш нарушил покой.

Море волнуется раз,

Я получил в правый глаз,

Знал я, конечно, что счастье невечно,

Братец твой вычислил нас.

— Знал ты, конечно, счастье невечно,

Братец мой вычислил нас.

— Я вычислил знаешь что?

Он у нее был7 знаешь кем?

Он у нее был в обществе

«Память», представляешь, вот семейка попалась.

Ну ладно, Сара, послушай самое

главное.

Не нервничай, Сара, прими валокардинчик.

С той поры пронеслось много времени,

И ты замужем очень давно.

Но тайком мы гуляем по-прежнему,

И тебя я люблю все равно,

Мы с тобою так часто встречаемся,

Иногда ты ночуешь со мной,

Все сильней мы друг в друга влюбляемся,

Вот что значит большая любовь.

Море волнуется раз,

Я получил между глаз,

Знал я, конечно, счастье невечно,

Муж твой застал вчера нас.

— Знал ты, конечно, счастье невечно,

Муж мой застал вчера нас.

— Сарочка, но ты не нервничай, это было в прошлом, и вообще ее звали Степанида

Андреевна, понимаешь, ну такая была женщина… А муж, кстати, подлец,

он работал то ли в КГБ, то ли в МВД, еще при Брежневе, это было давно.

Но Сара, надо валить, надо валить, здесь мы чужие люди на этом празднике жизни.

И не надо так размахивать скалкой у меня над головой, Сара.

Я люблю тебя одну.

Смотреть всем в глаза.

Сара, мен саған алғашқы бақытсыз махаббатым туралы ән айтайын.

Неге екені белгісіз, мен ол жерде барлығын жақсы көрдім, бірақ бізді ешкім жақсы көрмейді.

Тек бұл өткенде болды

Мен оны қазір саған айтамын.

Кішкентай қыз кезіңіз есімде

Таңның атысындай сұлу едің.

Мейірімді күлімдеп өттің,

Ал мен саған бірден ғашық болдым.

Содан кейін мен құмсалғышты аралап шықтым,

Матцо жедіңіз, сіз аяғыңызды бұлғадыңыз,

Саған сеніп ердім,

Ал сені бақшада сүйдім.

Теңіз алаңдаулы

Мен сол көзге түстім

Бақыттың мәңгілік емес екенін білдім,

Әкең бізді аңдыды.

- Бақыттың мәңгілік емес екенін білдің,

Әкем бізді ойлап тапты.

«Мен оның антисемит, сенің сұм қарияң екенін әрқашан білетінмін.

Енді не болғанын тыңдаңыз.

Сен жылайсың, Сара, бірақ күлме.

Уақыт өтті, біз аздап өстік,

Бірінші сыныпқа оқуға кетті,

Партаның артында соңғы ұрлықшы

Сізді бірнеше рет сүйдім

Сабақтар біткен соң

Ал біз сендермен өзенге бардық.

Көңіл-күй керемет болды

Бірақ сіздің ағаңыз тыныштықты бұзды.

Теңіз алаңдаулы

Мен оны оң көзіме алдым

Бақыттың мәңгілік емес екенін білдім,

Сіздің ағаңыз бізді түсінді.

- Бақыттың мәңгілік емес екенін білдің,

Ағам бізді түсінді.

— Мен есептедім, сен білесің бе?

Ол 7 жаста еді, білесің бе?

Ол оның компаниясында болды

«Естелік», елестетіңізші, міне, бір отбасы ұсталды.

Жарайды, Сара, бәрін тыңда

бастысы.

Сара, қобалжыма, валокардин іш.

Содан бері талай уақыт өтті

Ал сенің үйленгеніңе көп уақыт болды.

Бірақ біз жасырын жүреміз,

Ал мен сені бәрібір жақсы көремін

Сен екеуміз жиі кездесеміз

Кейде менімен ұйықтайсың

Бір-бірімізге ғашық боламыз,

Үлкен махаббат деген осы.

Теңіз алаңдаулы

Мен көздің арасына түстім

Мен білдім, әрине, бақыт мәңгілік,

Күйеуіңіз бізді кеше тапты.

- Бақыттың мәңгілік емес екенін білдің,

Күйеуім бізді кеше ұстады.

- Сара, бірақ қобалжыма, бұл бұрын болған, жалпы оның аты Степанида болатын

Андреевна, түсінесің ғой, ол сондай әйел еді... Ал оның күйеуі, айтпақшы, арамза,

ол не КГБ-да, не ІІМ-де, Брежневтің тұсында жұмыс істеді, бұл баяғыда.

Бірақ Сара, біз баруымыз керек, баруымыз керек, міне, біз өмірдің бұл мерекесінде бөтен адамдармыз.

Ал домалауышты менің басыма олай серме, Сара.

Мен сені жалғыз сүйемін.

Барлығының көзіне қараңыз.