Конченая блядь - Красная плесень

Шёл трамвай — десятый номер,

Весь обшарпанный и грязный.

Штанги от сети срывались,

Через каждые три метра.

А водитель была тёлка,

С рожей наглой и прыщавой,

Носом, сломанным и красным,

На конце сопля засохла.

Засохла, сопля!

Цвет волос, как у блондинки,

Но растут они клоками.

Плешь лишайная со вшами,

Им расти мешает сильно.

Серые глаза её,

Смотрят очень косоглазо,

На одном — бельмо большое,

А другой глядит направо.

Направо глядит!

Но в трамвай я, блядь, не сяду,

Я куплю себе газету,

А ещё журнал «Мурзилку»

И пойду посрать за угол,

За угол,

За угол…

Посрать!

Посрать!!!

Трамвай болды - оныншы нөмір,

Барлығы тозған және лас.

Тордың торлары жұлынды,

Әр үш метр сайын.

Ал жүргізуші балапан екен

Арсыз да безеу жүзбен,

Мұрын сынған және қызарған

Соңында сүңгі кеуіп қалды.

Кеуіп қалды, снота!

Шаш түсі аққұба сияқты

Бірақ олар шоқтарда өседі.

Биті бар тақыр қыналар,

Олардың өсуіне үлкен кедергі келтіреді.

Оның сұр көздері

Олар өте қиғаш көрінеді,

Бірінде - үлкен тікен,

Екіншісі оңға қарайды.

Дұрыс қарау!

Бірақ мен трамвайға отырмаймын,

Мен өзіме газет сатып аламын,

Сондай-ақ «Мурзилка» журналы

Мен бұрышқа барып, шіренемін,

Бұрышта,

Бұрыштың айналасында…

Тәтті ал!

Қате болыңыз!!!