Моя дорога - Константин Крымский

Моя дорога нелегка:

То вниз летит, то в облака,

Пройдут дожди, пройдут снега,

Лишь разделяет берега.

А жизнь обидно коротка,

Как дуновение ветерка,

Лишь холодочек по спине

В пути напомнит о тебе.

Пусть мне улыбнутся небеса,

Поля и реки и леса,

И удивляюсь я воочию,

Как хорошо и днем и ночью.

Кую подковы днем, а ночью

Разглажу я морщины дня

И погоню вперед коня.

Возьму я горсть родной земли,

Чтоб сберегла меня вдали,

Огонь лампадки б не погас

В тревожный миг, недобрый час.

Как тень блуждают сны за мной,

А я молюсь тебе одной,

Пройдут дожди, пройдут снега,

Сойдутся наши берега.

Пусть мне улыбнутся небеса,

Поля и реки и леса,

И удивляюсь я воочию,

Как хорошо и днем и ночью.

Кую подковы днем, а ночью

Разглажу я морщины дня

И погоню вперед коня.

Менің жолым оңай емес

Ол төмен, сосын бұлттарға ұшады,

Жаңбыр жауады, қар жауады,

Тек жағалауды ғана бөледі.

Ал өмір ұят қысқа

Желдің тынысы сияқты

Тек арқадағы салқын

Жолда ол сізге еске түсіреді.

Аспан маған күлсін

Егістер мен өзендер мен ормандар,

Мен өз көзіммен таң қалдым,

Күн мен түн қандай жақсы.

Күндіз де, түнде де тақа соғамын

Мен күндегі әжімдерді тегістеймін

Ал мен атты алға айдаймын.

Бір уыс туған жерді аламын,

Мені аулақ ұстау үшін

Шамның оты сөнбес еді

Мазасыз сәтте, мейірімсіз сағатта.

Көлеңкедей армандар артымнан ереді

Ал мен саған жалғыз дұға етемін

Жаңбыр жауады, қар жауады,

Жағаларымыз түйіседі.

Аспан маған күлсін

Егістер мен өзендер мен ормандар,

Мен өз көзіммен таң қалдым,

Күн мен түн қандай жақсы.

Күндіз де, түнде де тақа соғамын

Мен күндегі әжімдерді тегістеймін

Ал мен атты алға айдаймын.