Bana Dur Diyorsun - Killa Hakan, Ayben, Ayaz Kaplı

Bana dur diyorsun

Kapattın bölgeleri

Üstüme gölgeleri

Yolladın çöllerimi

Bana dur diyorsun

Kapattın bölgeleri

Üstüme gölgeleri

Yolladın çöllerimi

Hayat nazlı gelin gibi

Durmadan inşaatta çalışıyor

Ben de çıktım aprislerinden

Çünkü bıktım kaprislerinden

Ama bi' türlü seni gene de kendimden atamadım

Kafayı yastığıma koyup iki gözü kapalı yatamadım

Sordum kendime: «Bu niyedir böyle, acaba neden?»

Düşündüm anladım: «Ha, sensin gene de neden.»

Üstüne titredim durdum yılmadım

Karanlık en iyi arkadaşım oldu, sıkılmadım

Çok sallandım ama yıkılmadım, çakılmadım

Paranın köpeği olup, takılmadım ben de

Para pul servet sende

Dert ve de çare sende

Aşk yolları sende

Senin sana

Geriye sisli sokaklar, suskun yuvalar kaldı

O da yeter bana

Kendi düştüğüm bataktan çıkarım

Derken yandım

Bir kere düşen bi' daha düşmezmiş sandım

Sokakların kanlı sosuna ekmeğimi bandım

Sokakları yaşadım, gördüm, inandım

Anlamazsın bunları görmezsen

Yaşayıp, hayatı övmezsen bilemezsin

Zaten görsen bi daha aklından çıkartıp silemezsin…

Sokakları

Bana dur diyorsun

Kapattın bölgeleri

Üstüme gölgeleri

Yolladın çöllerimi

Bana dur diyorsun

Kapattın bölgeleri

Üstüme gölgeleri

Yolladın çöllerimi

Hayat kolay degil, ademoğlu

Gelişine vuramazsın öyle her topa

Sırası geldiğinde düşer herkes

Ani hayaller sahi ve dünya fani

Gece soğuk, kaldırımlar talim

Kimse sormaz bilinmez halin

Gücü yeten varsa olsun mani

Göz görür gönül görmez yani

Acıyı göğüsler düşlerin

Alkışı olmaz bazı düşüşlerin

Nedeni saklı gözündeki yaşların

Can acıtmıyo atılan taşlar

Çoğu kez zor yeniden kalkışların

Sonu belli olur kimi başların

Arkası görünür sahte bakışların

Kimi kimsesi yoktur kışların

Geçtiğim her yol cehennem

Ateşe atsan kalbimi dilenmez

Sokağın adını bilen bize bilenmez

Suçum yazmaksa ben af dilenmem

Gelin hadi üzerime gelin, gelin

Bende kelam derin yerim

Serin senin ardına düşmem

Gidenlerin günü zordur

Gerçeği bilenlerin

Bana dur diyorsun

Kapattın bölgeleri

Üstüme gölgeleri

Yolladın çöllerimi

Bana dur diyorsun

Kapattın bölgeleri

Üstüme gölgeleri

Yolladın çöllerimi

Sokak köşeleri soğuk, sert olur mermer

Kapanır birden sonu gelmeden defter

Hiçbi' şeyin sonu gelmez, yoktur ki sonu

Zaten ilk başlangıçlar unutturmaz onu

Koyarsın bir gün sen de asfalta başını

Seçersin en baba yerde kader taşını

Anlarsın ki her yer taşmış, dop dolu

Dolu sıskayı bulunca göreceksin yolu

Şimdi dimdik durmalısın sokaklarda gözüm

Sokak yakar adamı kaybolur közün

İt olursun, köpek olursun, beş para etmez sözün

Karanlıklarda kaybolur özün

Sokaklar adamı zorlayabilir, koçum

Kötüye doğru da yollayabilir

O zaman sen de durmadan savaş

Kurtulmak için o bataklıktan yavaş yavaş

Saate baksam da anlayamıyorum

Gönülden yazsam da duyuramıyorum

Sessiz sedasız konuşur gibi

Yine çığlık olup çığlığı atamıyorum

Daha derine inelim, hadi daha derine

Sanki yetmez gibi daha bile derine

Zor dediğin benim elimin kiri

Biri bitiyor yine başlıyo biri

Geri gel, geri gelsinler

Çok soğuk ama rüzgarı versinler

Sesler duyuyorum inceden biraz

Beni boşu boşuna ürkütmesinler

Solum küstü sanki sağ tarafıma

Yazdırmaz iki kelime de olsa

Ben kalemi tutturur kalbime, yazarım

Kırık olsa da, kalp benim nasılsa

Bana dur diyorsun

Kapattın bölgeleri

Üstüme gölgeleri

Yolladın çöllerimi

Bana dur diyorsun

Kapattın bölgeleri

Üstüme gölgeleri

Yolladın çöllerimi

сен маған тоқтауыңды айтып тұрсың

Сіз жапқан аймақтар

маған көлеңке

Сен менің шөлдерімді жібердің

сен маған тоқтауыңды айтып тұрсың

Сіз жапқан аймақтар

маған көлеңке

Сен менің шөлдерімді жібердің

Өмір – ұялшақ келін сияқты

Құрылыста тоқтаусыз жұмыс істеу

Мен де олардың априсынан шықтым

Себебі мен сенің қыңырлығыңнан шаршадым

Бірақ әйтеуір мен сені өзімнен әлі шығара алмадым

Жастығыма басымды қойып, екі көзімді жұмып ұйықтай алмадым

Мен өзіме сұрақ қойдым: «Неге бұлай болды, неге?»

Ойланып, түсіндім: «Әй, сен әлі неге екенсің».

Соған дірілдеп, орнымнан тұрып қалдым, берілмеді

Қараңғылық менің жан досым болды, жалықпадым

Мен көп теңселдім, бірақ құламадым, құламадым

Мен ақшаның итімін, мен де араласпадым

Сізде ақша, байлық бар

Қиындық пен шешім сіздікі

Сізде махаббат жолдары бар

саған

Тұманды көшелер мен үнсіз үйлер артта қалды.

Бұл маған жетеді

Мен өз батпағымнан шығамын

Содан күйіп кеттім

Бір рет құласа, енді ешқашан құламайды деп ойладым

Нанымды көшедегі қанды тұздыққа малдым

Көшеде тұрдым, көрдім, сендім

Оларды көрмесең түсінбейсің

Өмір сүрмесең, өмірді мақтамасаң, білмейсің

Бәрібір көрсең, ойыңнан шығарып, өшіре алмайсың...

көшелер

сен маған тоқтауыңды айтып тұрсың

Сіз жапқан аймақтар

маған көлеңке

Сен менің шөлдерімді жібердің

сен маған тоқтауыңды айтып тұрсың

Сіз жапқан аймақтар

маған көлеңке

Сен менің шөлдерімді жібердің

Өмір оңай емес, адам

Әр допты ол келгенде соғуға болмайды

Әркім өз кезегі келгенде құлап қалады

Күтпеген армандар шындық, ал дүние өлім

Түн салқын, тротуарлар бұрғыланған

Сізді ешкім сұрамайды, сіз бейтаныссыз

Мания, егер мүмкін болса

Көз көреді, жүрек көрмейді

Кеуделер ауырсынуды армандайды

Кейбір құлағаныңыз үшін қол шапалақтау жоқ

Мұның себебі сіздің көзіңізде жасырылады

Лақтырылған тастар ауырмайды

Көбінесе қиын қайта іске қосу

Бастаған сайын соңы белгілі болады

Сіздің арқаңыз көрінетін жалған көзқарас

Қыста ешкім жоқ

Мен жүрген әрбір жол – тозақ

Жүрегімді отқа тастасаң, жалынбайды

Көшенің атын білетін адам бізге таныла алмайды.

Жазу менің кінәм болса, кешірім сұрамаймын

Кел, маған кел, кел

Менің де орным терең

Керемет, мен сенен қалмаймын

Барғандардың күні ауыр

шындықты білетіндер

сен маған тоқтауыңды айтып тұрсың

Сіз жапқан аймақтар

маған көлеңке

Сен менің шөлдерімді жібердің

сен маған тоқтауыңды айтып тұрсың

Сіз жапқан аймақтар

маған көлеңке

Сен менің шөлдерімді жібердің

Көше бұрыштары суық, қатты мәрмәрге айналады

Дәптер кенет аяқталмай жабылады

Еш нәрсенің соңы жоқ, соңы жоқ

Алғашқы бастамалар оны ұмыттырмайды.

Бір күні асфальтқа басыңды саласың

Тағдырдың тасын жерге таңдайсың

Түсінесің, жердің толып жатқанын, допқа толғанын

Толық арық тапқанда жолын көресің

Енді биік тұру керек, менің көзім көшеде

Көше күйген адам жоғалады, шоқ

Ит боласың, ит боласың, құнсыз сөзің

Сіздің болмысыңыз қараңғыда жоғалады

Көшелер адамды, жаттықтырушыны итермелеуі мүмкін

Ол сондай-ақ зұлымдыққа жібере алады

Сосын сіз де тоқтаусыз күресесіз.

Сол батпақтан ақырындап құтылу үшін

Сағатқа қарасам да түсінбеймін

Жүректен жазсам да естімеймін

тыныш сөйлегендей

Мен айқайлап, қайта айқайлай алмаймын

Тереңірек барайық, тереңірек

Бұл аз болғандай, одан да тереңірек өтіңіз

Қатты дейтіндерің – қолымның кірі

Бірі бітеді, бірі қайта басталады

қайт, қайтып келсін

Бұл өте суық, бірақ жел соқсын

Мен дауыстарды аздап естимін

Олар мені бекер қорқытпасын.

Менің сол жағым оң жағымнан ашуланғандай

Бұл екі сөз болса да, басылмайтын болса да

Жүрегіме қалам ұстаймын, жазамын

Сынық болса да, бәрібір жүрек менікі

сен маған тоқтауыңды айтып тұрсың

Сіз жапқан аймақтар

маған көлеңке

Сен менің шөлдерімді жібердің

сен маған тоқтауыңды айтып тұрсың

Сіз жапқан аймақтар

маған көлеңке

Сен менің шөлдерімді жібердің