Leer - KC Rebell

Ich laufe durch die Straßen und seh' nur Kälte in den Augen

Die Seelen voller Elend, mein Freund, ich kann es kaum glauben

Ich laufe durch die Straßen und seh' nur Kälte in den Augen

Die Ruhe, die ich suche, finde ich nur noch hier draußen

Ich fühle mich leer, so unendlich leer

Ich fühle mich leer, ich kann einfach nicht mehr

Ich fühle mich leer, so unendlich leer

Ich fühle mich leer, ich kann einfach nicht mehr, yeah!

Seitdem ich denken kann

Will ich dem Schicksal diese eine Frage stellen, ob man es lenken kann

Als ich sechs war

Mussten wir unsre Sachen packen und unendlich weit wegfahr’n

Seit dem siebten Lebensjahr wurd' ich mit Nazis und Skins groß

Und spürte am eigenen Leib jede Art von Rassismus

Hass bringt Menschen dazu, ihre Reue zu verlier’n

So entstanden Narben, die mein’n Kopf bis heute noch verzier’n

Das letzte Mal geweint mit elf in meinem Kinderzimmer

Das allerletzte Mal, denn du gingst für immer

Mit zwölf die erste Kippe dann geraucht

Wir fühlten uns so cool mit der Clique hinterm Haus

Man hat als Kind noch keine Reife fürs Leben

Vielleicht war ich deshalb schon mit dreizehn am schweben

Mit fünfzehn ist das erste Mal ein Traum von mir zerplatzt

Mir fehlte Disziplin und die brauchst du auf dem Platz

Wir war’n Kinder, die Scheiße bau’n, doch im Herzen gut

In meinen Kreisen gewann der, der als Erster schlug

Überleg mal, seitdem ich achtzehn bin

Verlass' ich meine Haustür nicht mehr, ohne dass ich bewaffnet bin

Vielleicht kann es sein, dass deine Gegend gut war

Aber du, mein NRW, zerstörst Leben, Bruder

In Restdeutschland red' ich gut von uns zwei’n

Doch ich liebe und verfluche dich zugleich

Manche meiner Freunde waren nicht grade

Ich lernte Menschen kenn’n, die mehr als ein Gesicht haben

Der Grund, warum ich sage, «Du warst mal Bruder.»

Denn du hast dich verhalten, so wie Abfall, Bruder

Abstand, Bruder, wir brauchen uns nicht mehr

Mit den Jahr’n hab' ich das Ausmisten gelernt

Mit neunzehn war ich so benebelt von ihr’m Glanz

Doch merkte dann, wie bitter dieses Leben sein kann

Als ich dann ernsthaft dachte, dass es keiner schafft

Hast du mir mit sechsundzwanzig das Lieben wieder beigebracht

Ob du es weißt, dass du mir Hoffnung geschenkt hast?

Ohne mich zu ändern, hast du so viel verändert

Wenn man viel sieht, entwickelt man die Reife des Verstandes

Mit elf war ich wie sechzehn und mit sechzehn so wie zwanzig

Mit achtundzwanzig sitz' ich irgendwo in Norwegen

Denn um mich selbst wiederzufinden, musst' ich fortgehen

Ich laufe durch die Straßen und seh' nur Kälte in den Augen

Die Seelen voller Elend, mein Freund, ich kann es kaum glauben

Ich laufe durch die Straßen und seh' nur Kälte in den Augen

Die Ruhe, die ich suche, finde ich nur noch hier draußen

Ich fühle mich leer, so unendlich leer

Ich fühle mich leer, ich kann einfach nicht mehr

Ich fühle mich leer, so unendlich leer

Ich fühle mich leer, ich kann einfach nicht mehr, yeah!

Du fragst nach meinem Lebensziel?

Mit achtundzwanzig hat mein Vater inşallah den Krebs besiegt

Damit er meine Kinder drücken kann wie mich damals

Damit er da ist für sie, wie er für mich da war

Nach ein paar Jahr’n verbringst du Zeit mit deinen Enkeln

Vielleicht so mit Mitte dreißig in den eigenen vier Wänden

Ich wollte schon immer mit vierzig Millionär sein

Mittlerweile wär' ein Mensch mehr wert, der mein’n Schmerz teilt

Normal lauf' ich durch die Straßen und seh' Kälte in den Augen

Und die Ruhe, die ich suche, finde ich nur draußen

Ich brauch' Abstand!

Abstand von mir

Abstand von dir, ich will Abstand von hier

Ich hab' mir vorgenomm’n, will nie wieder bereuen müssen

Und muss alte Türen schließen, damit sich neue öffnen

Seitdem ich denken kann

Will ich dem Schicksal diese Frage stellen, ob man es lenken kann

Ich laufe durch die Straßen und seh' nur Kälte in den Augen

Die Seelen voller Elend, mein Freund, ich kann es kaum glauben

Ich laufe durch die Straßen und seh' nur Kälte in den Augen

Die Ruhe, die ich suche, finde ich nur noch hier draußen

Ich fühle mich leer, so unendlich leer

Ich fühle mich leer, ich kann einfach nicht mehr

Ich fühle mich leer, so unendlich leer

Ich fühle mich leer, ich kann einfach nicht mehr, yeah!

Көшеде келемін, көзімнен тек суықты көремін

Қайғыға толы жандар, досым, сенбеймін

Көшеде келемін, көзімнен тек суықты көремін

Мен іздеген тыныштықты тек осы жерден таба аламын

Мен өзімді бос сезінемін, сондықтан шексіз бос

Мен өзімді бос сезінемін, мен енді шыдай алмаймын

Мен өзімді бос сезінемін, сондықтан шексіз бос

Мен өзімді бос сезінемін, мен оны енді көтере алмаймын, иә!

Өйткені мен ойлай аламын

Мен тағдырға осы бір сұрақты қойғым келеді, оны басқара ала ма?

алты жасымда

Біз заттарымызды жинап, шексіз алыс қашықтыққа жүруге тура келді

Жеті жасымнан фашистермен, терілермен бірге өстім

Нәсілшілдіктің кез келген түрін өз көзіммен сезіндім

Жек көру адамдарды өкініштерін жоғалтады

Бұл әлі күнге дейін менің басымды безендіретін тыртықтарға әкелді

Соңғы рет он бір жасымда балалар бөлмесінде жыладым

Соңғы рет, өйткені сен мәңгілікке кетіп қалдың

Мен он екі жасымда бірінші темекі шегетінмін

Ауладағы топпен біз өзімізді керемет сезіндік

Бала кезіңізде өмірге дайын емессіз

Сондықтан болар, мен он үш жасымда жүзіп жүргенмін

Мен он бес жасымда алғаш рет арманым орындалды

Маған тәртіп жетіспеді, ал ол сізге алаңда керек

Біз балалықпен айналысатынбыз, бірақ жүрегіміз жақсы

Менің шеңберімде кім бірінші соқты, сол жеңді

Менің он сегіз жасымнан бері ойланыңыз

Мен қарулы болмайынша ешқашан есіктен шықпаймын

Мүмкін сіздің аймағыңыз жақсы болған шығар

Бірақ сен, менің NRW, өмірді бұзасың, ағайын

Германияның қалған бөлігінде мен екеуміз туралы жақсы айтамын

Бірақ мен сені бір мезгілде жақсы көремін және қарғаймын

Менің кейбір достарым дұрыс емес еді

Мен бірнеше бетке ие адамдарды білдім

«Бұрын аға болдыңыз» дейтін себебім.

Себебі сіз қоқыс сияқты әрекет еттіңіз, аға

Арақашықтық, ағайын, енді бір-бірімізге керек емеспіз

Осы жылдар ішінде мен тазалауды үйрендім

Он тоғызда мен оның жарқырағанына қатты таң қалдым

Бірақ мен бұл өмірдің қаншалықты ащы екенін түсіндім

Мен мұны ешкім жасай алмайды деп ойлаған кезде

Сен маған жиырма алты жасымда қайтадан сүюді үйреттің

Сіз маған үміт сыйлағаныңызды білесіз бе?

Мені өзгертпей, сен қатты өзгердің

Көпті көру ақыл-ойдың жетілуін дамытады

Он бірде он алтыда, он алтыда жиырмада болдым

Жиырма сегізде мен Норвегияның бір жерінде отырмын

Өйткені өзімді қайта табу үшін мен кетуге тура келді

Көшеде келемін, көзімнен тек суықты көремін

Қайғыға толы жандар, досым, сенбеймін

Көшеде келемін, көзімнен тек суықты көремін

Мен іздеген тыныштықты тек осы жерден таба аламын

Мен өзімді бос сезінемін, сондықтан шексіз бос

Мен өзімді бос сезінемін, мен енді шыдай алмаймын

Мен өзімді бос сезінемін, сондықтан шексіз бос

Мен өзімді бос сезінемін, мен оны енді көтере алмаймын, иә!

Сіз менің өмірдегі мақсатым туралы сұрайсыз ба?

Жиырма сегіз жасында әкем рак ауруын жеңді, иншалла

Сол кездегі мендей балаларымды құшақтап алсын деп

Ол мен үшін қандай болса, оның да жанында болуы үшін

Бірнеше жылдан кейін немерелеріңізбен уақыт өткізесіз

Өзіңіздің төрт қабырғаңызда отыздың ортасында шығар

Мен әрқашан қырыққа миллионер болғым келетін

Бұл арада менің мұңымды бөліскен адам артық болар еді

Әдетте мен көшеде келемін және көзіме суықты көремін

Ал мен іздеген тыныштықты сырттан ғана таба аламын

Маған қашықтық керек!

меннен қашық

Сізден қашық, мен бұл жерден алыс алғым келеді

Мен шешім қабылдадым, енді ешқашан өкінгім келмейді

Жаңа есіктер ашылуы үшін ескі есіктерді жабу керек

Өйткені мен ойлай аламын

Мен тағдырға осы сұрақты қойғым келеді, оны басқаруға болады ма?

Көшеде келемін, көзімнен тек суықты көремін

Қайғыға толы жандар, досым, сенбеймін

Көшеде келемін, көзімнен тек суықты көремін

Мен іздеген тыныштықты тек осы жерден таба аламын

Мен өзімді бос сезінемін, сондықтан шексіз бос

Мен өзімді бос сезінемін, мен енді шыдай алмаймын

Мен өзімді бос сезінемін, сондықтан шексіз бос

Мен өзімді бос сезінемін, мен оны енді көтере алмаймын, иә!