Эй, бабка! - Каста

«Э, Кузминична, подойди к калитке, хлопцы пришли!

Гарно, иди сюда.

Алло!

Заходи, собака не кусает.

Маркиза, фу!

Пошла вон!»

Припев:

«Эй, бабка, скажи чё-почём?

А ну-ка, дай позырить, ща мы пятку забьём.

За полтину — пакет, пять ядерных ракет.

Напаснись, приторчи, внучек, такого нигде нет.

Эй, бабанька, бошки почём?

А ну-ка, дай позырить, ща на пробу возьмём.

За полтину — пакет, за пятнарик — штакет.

Бошек нет!

Бошек нет?

Бошек нет!

Бошек нет!»

«Это жисть.

От так ота от она.

Уух.

А унто отож ун чё?

А?

Б!

Пусть он там вон глянут где-то,

Пусть, пусть.

Ан нет.

Фууу!

Ничего там нету.

А где?

Это шож оно от так, шо то не пойму.

Ты чё?

Ну, а надо как?

Эй, короче, это.

Как там?

Чё-то я хотел чего-то…

Балин, забыл!

От так ота!

Тю, слышишь, не делай мозги!

Щас станет дурно от этой тоски.

Однако, разве, ж это можно, этак гутарить»

Но нельзя такие песни горланить.

Слухай сюды, и ты меня поймёшь?

Я те чё скажу, этака ядрёна вошь!

Мы заныкали тута усё.

Не трожь!

Там такое лежит, тихий ужас, отож!"

Припев:

«Эй, бабка, скажи чё-почём?

А ну-ка, дай позырить, ща мы пятку забьём.

За полтину — пакет, пять ядерных ракет.

Напаснись, приторчи, внучек, такого нигде нет.

Эй, бабанька, бошки почём?

А ну-ка, дай позырить, ща на пробу возьмём.

За полтину — пакет, за пятнарик — штакет.

Бошек нет!

Бошек нет?

Бошек нет!

Бошек нет!»

Как мы с хлопцами, бывало, ходили по деревням,

Песня посвящается этим гарным дням.

Солнце шо силы на землю светило,

Глазело на нас.

У ты жёлтое рыло!

Через калитку перемахнули и по огородам!

И беги, на поле конопли, щедра была природа.

Носимся как звери, этакая затея.

Шарики катали, всем было веселее.

Паца!

шибись!

Скорей отсюдова бежим

Хотя нет, постой, обожди, обожди, обожди

Аллё!

О то ведь оно как, вот те раз, в Ростовской области дожди,

Ото жизнь была, ун такие дела!

Я с теплом вспоминаю это время, да!

Эх оно такое — сякое было, шо прямо ого-го,

Я даже не могу описать всего."

«Куда побежала, а ну иди сюда!»

Припев:

«Эй, бабка, скажи чё-почём?

А ну-ка, дай позырить, ща мы пятку забьём.

За полтину — пакет, пять ядерных ракет.

Напаснись, приторчи, внучек, такого нигде нет.

Эй, бабанька, бошки почём?

А ну-ка, дай позырить, ща на пробу возьмём.

За полтину — пакет, за пятнарик — штакет.

Бошек нет!

Бошек нет?

Бошек нет!

Бошек нет!»

«Эй, бабка, скажи чё — почём,

А ну-ка, дай позырить, ща мы пятку забьём.

За полтину — пакет, пять ядерных…

Тихо.

Крополииии!

Такого нигде нет.

Эй, бабанька, бошки почём?

А ну-ка дай позырить, ща на пробу возьмём.

За полтину — пакет, за пятнарик — штакет.

Бошек нет!

Бошек нет?

Бошек нет!

Бошек нет!

Эй, травушка, травушка-муравушка.

Эй, травушка, травушка-муравушка.

«Әй, Кузьминична, қақпаға кел, жігіттер келді!

Гарно, мұнда кел.

Сәлеметсіз бе!

Кіріңіз, ит тістемейді.

Маркиза, уау!

Кету!»

Хор:

«Әй, әже, неге айтшы?

Жүр, бір қарап көрейік, өкшесін қағамыз.

Елу үшін - пакет, бес ядролық зымыран.

Құтқарыңдар, тоқтаңдар, немерелерім, бұл еш жерде жоқ.

Әй, кемпір, бастары қанша?

Қане, қарап көрейік, сынаққа алайық.

Елуге – пакет, жұмаға – пикет қоршау.

Бастықтар жоқ!

Бастықтар жоқ па?

Бастықтар жоқ!

Бастықтар жоқ!»

«Бұл өмір.

Одан да одан.

Ух.

Ал otozh un не?

БІРАҚ?

B!

Ол бір жерге қарасын,

Қой, рұқсат.

Бірақ жоқ.

Уау!

Онда ештеңе жоқ.

Ал қайда?

Бұл содан шыққан, мен бір нәрсені түсінбеймін.

Кәне?

Ал, қалай істеу керек?

Эй, қысқа.

Ол жақта қалай?

Мен бірдеңені қалаймын ...

Балин, ұмытып кетіппін!

Одан!

Чу, естисің бе, ми жасама!

Дәл қазір бұл сағыныш сізді ауыртады.

Дегенмен, шынымен де осылай сөйлеуге бола ма?

Бірақ ондай әндерді айта алмайсың.

Мұнда тыңдаңыз, сонда мені түсінесіз бе?

Мен саған айтамын, сондай күшті бит!

Барлығын осында жасырдық.

Ұстамаңыз!

Сондай тыныш сұмдық жатыр, отож!

Хор:

«Әй, әже, неге айтшы?

Жүр, бір қарап көрейік, өкшесін қағамыз.

Елу үшін - пакет, бес ядролық зымыран.

Құтқарыңдар, тоқтаңдар, немерелерім, бұл еш жерде жоқ.

Әй, кемпір, бастары қанша?

Қане, қарап көрейік, сынаққа алайық.

Елуге – пакет, жұмаға – пикет қоршау.

Бастықтар жоқ!

Бастықтар жоқ па?

Бастықтар жоқ!

Бастықтар жоқ!»

Балалар мен ауылдарды аралайтынбыз,

Ән осы ыстық күндерге арналған.

Күн құдіретімен жарқырап жер бетінде,

Бізге қарады.

Сізде сары тұмсық бар!

Олар қақпадан секіріп, бақтарға кірді!

Ал жүгіріңіз, кендір алқабына, табиғат жомарт болды.

Біз жануарлар сияқты жүгіреміз, бұл бір нәрсе.

Шарлар домалап, барлығы көңілді болды.

Бала!

асығыс!

Бұл жерден қашайық

Жоқ болса да, күте тұр, күте тұр, күте тұр

Сәлеметсіз бе!

О, Ростов облысында жаңбыр жауатын сияқты,

Бұл өмір болды, осындай нәрселер!

Сол кезді сүйіспеншілікпен еске аламын, иә!

Ех, солай болды - солай болды, уа,

Мен тіпті бәрін сипаттай алмаймын ».

«Қайда қаштың, мұнда кел!»

Хор:

«Әй, әже, неге айтшы?

Жүр, бір қарап көрейік, өкшесін қағамыз.

Елу үшін - пакет, бес ядролық зымыран.

Құтқарыңдар, тоқтаңдар, немерелерім, бұл еш жерде жоқ.

Әй, кемпір, бастары қанша?

Қане, қарап көрейік, сынаққа алайық.

Елуге – пакет, жұмаға – пикет қоршау.

Бастықтар жоқ!

Бастықтар жоқ па?

Бастықтар жоқ!

Бастықтар жоқ!»

«Ей, әже, айтыңызшы, қанша тұрады,

Жүр, бір қарап көрейік, өкшесін қағамыз.

Елу үшін - пакет, бес ядролық ...

Тыныш.

Крополи!

Ондай нәрсе еш жерде жоқ.

Әй, кемпір, бастары қанша?

Қане, қарап көрейік, сынаққа алайық.

Елуге – пакет, жұмаға – пикет қоршау.

Бастықтар жоқ!

Бастықтар жоқ па?

Бастықтар жоқ!

Бастықтар жоқ!

Ей, арамшөп, құмырсқа.

Ей, арамшөп, құмырсқа.