Корабельная песня - Каста

Если пустота накрыла пеленой наш общий стол,

Все по каютам разбрелись;

забыли, кто есть кто.

Нужно начать сначала, прервать весь этот вздор.

Вызов принять, — и вместе пройти сквозь общий шторм.

Это наш общий шторм, наша новая картина.

Здесь пашут головы, работают руки и спины.

Всё для того, чтобы общим трудом смогли мы,

Корабль привести в новые, зеленые долины.

И если так, то прямо сейчас нужно идти нам.

Нужно идти нам.

И мы будем идти на свет, который не погаснет.

И там, где пока нас нет, мы попытаем счастье.

Мы будем идти на свет, который не погаснет.

И там, где пока нас нет, мы попытаем счастье.

Когда мачта воет так, что вот-вот треснет;

Когда ветер заглушает нашу песню.

Тогда, когда команда действует, как целый механизм!

Тогда есть шанс вдохнуть береговой бриз.

Ты соскользнул — тебя ловит рука товарища.

Своих заслуг тут не считал никто никогда ещё.

Шторм играет нами своей гигантской лапой.

Швырнуло так, что чуть не вылетели все мы за борт.

Судно ныряет в воду, в небо выныривает;

Секунды жизни длятся, как часы.

Острыми каплями по щеке бьет ливень нам.

Волны.

Волны кидаются на нас, как псы.

Море нам дает урок для будущих свершений.

Мы впереди увидели заветный берег.

А вот и штиль, и табак с запахом "Cherry".

И мы будем идти на свет, который не погаснет.

И там, где пока нас нет, мы попытаем счастье.

Мы будем идти на свет, который не погаснет.

И там, где пока нас нет, мы попытаем счастье.

И мы будем идти на свет, который не погаснет.

И там, где пока нас нет, мы попытаем счастье.

Была радость победы, новый край был открыт и изведан.

Поздравляли, и прибывали следом.

За удивлением пришла привычка, за ней усталость;

Предел стремлений с ленью поменялись местами.

Пустота накрыла пеленой наш общий стол,

Все по каютам разбрелись, забыли, кто есть кто.

Нужно начать сначала, прервать весь этот вздор,

Вызов принять и вместе пройти сквозь новый шторм.

И если так, то чего мы ждем?

Чего мы ждем?

И мы будем идти на свет, который не погаснет.

И там, где пока нас нет, мы попытаем счастье.

И мы будем идти на свет, который не погаснет.

И там, где пока нас нет, мы попытаем счастье.

И мы будем идти на свет, который не погаснет.

И там, где пока нас нет, мы попытаем счастье.

И мы будем идти на свет...

Бостандық ортақ дастарханымызды жамылғымен жауып тұрса,

Барлығы өз кабиналарына тарады;

кімнің кім екенін ұмытты.

Біз басынан бастауымыз керек, осы бос сөзді тоқтатуымыз керек.

Қиындықты қабылдаңыз және ортақ дауылдан бірге өтіңіз.

Бұл біздің ортақ дауылымыз, жаңа суретіміз.

Мұнда бастар жыртылады, қолдар мен арқалар жұмыс істейді.

Барлығы бірге жұмыс істеу үшін,

Кеме жаңа, жасыл алқаптарға апарады.

Ал егер солай болса, дәл қазір баруымыз керек.

Бізге бару керек.

Ал біз сөнбейтін жарыққа барамыз.

Ал әлі жоқ жерде бағымызды сынаймыз.

Біз сөнбейтін жарыққа барамыз.

Ал әлі жоқ жерде бағымызды сынаймыз.

Діңгек жарылып кете жаздағандай айқайлағанда;

Әнімізді жел басып кеткенде

Содан кейін команда тұтас механизм сияқты әрекет еткенде!

Одан кейін жағалық самалмен дем алуға мүмкіндік бар.

Сіз тайып кеттіңіз - жолдастың қолы сізді ұстайды.

Бұл жерде ешкім олардың еңбегін ескерген емес.

Дауыл бізбен бірге алып табанымен ойнайды.

Оны бәріміз ұшып кете жаздайтындай лақтырған.

Кеме суға сүңгиді, аспанға шығады;

Өмірдің секундтары сағаттай созылады.

Нөсер жаңбыр бетімізге өткір тамшылармен ұрады.

Толқындар.

Толқындар иттер сияқты бізге қарай жүгіреді.

Теңіз бізге болашақ жетістіктерге сабақ береді.

Біз алдымызда қазыналы жағалауды көрдік.

Міне, тыныштық, «Шие» иісі бар темекі.

Ал біз сөнбейтін жарыққа барамыз.

Ал әлі жоқ жерде бағымызды сынаймыз.

Біз сөнбейтін жарыққа барамыз.

Ал әлі жоқ жерде бағымызды сынаймыз.

Ал біз сөнбейтін жарыққа барамыз.

Ал әлі жоқ жерде бағымызды сынаймыз.

Жеңіс қуанышы болды, жаңа жер ашылды, игерілді.

Құттықтап, олар да соңынан ерді.

Таңданудың артынан әдет, артынан шаршау келді;

Жалқаулықпен ұмтылудың шегі орын ауыстырды.

Бостандық ортақ дастарханымызды жамылды,

Барлығы кабиналарға шашылып, кімнің кім екенін ұмытты.

Біз басынан бастауымыз керек, осы бос сөзді тоқтатуымыз керек,

Қиындықты қабылдап, жаңа дауылдан бірге өтіңіз.

Ал егер солай болса, біз не күтеміз?

Біз не күтіп отырмыз?

Ал біз сөнбейтін жарыққа барамыз.

Ал әлі жоқ жерде бағымызды сынаймыз.

Ал біз сөнбейтін жарыққа барамыз.

Ал әлі жоқ жерде бағымызды сынаймыз.

Ал біз сөнбейтін жарыққа барамыз.

Ал әлі жоқ жерде бағымызды сынаймыз.

Ал біз жарыққа барамыз...