Juuret - Juice Leskinen

Vajaus miehistössä kesken jääneen talkoon,

musta mies lyö lapionsa nietokseen.

Taloyhtiössä lippu puolisalkoon,

maaliskuussa tuuli pyyhkii kyyneleen.

Meitä sadatteluttavat sormet jäiset

pappi ylitöinä kertoo juttujaan

kahvipöydän luona vitsit väkinäiset

aivot autioina soivat hysteriaa tulvillaan.

Hän nyt jostain katsoo meidän ihmisvanaa

ehkä hymyilee, hän saattaa naurahtaa, hah

ylistystä vain, ei yhtään pahaa sanaa

kuinka paljon pikku juttu aikaan saa.

Kuinka ahkerasti joskus töitä tehtiin

iltayöstä aina aamuaurinkoon,

yksi kuolema ja naama kaikkiin lehtiin,

korppikotkat, niiltä viimein myötämieltä saanut oon.

Keskiyöllä, kun peijaiset hiljenee,

outo kulkija vaeltaa.

Painaa korvansa maahan ja kuuntelee

oman verensä kohinaa.

Lintuviidasta tuuli nyt unta tuo,

kukat kuihtuvat huurteeseen.

Kaikki häipyy kuin ois ollut unta tuo,

matkaa huomeneen.

Onko taivaassa hän nyt vai helvetissä,

tyhmä kysymys, se vastaamatta jää.

Yhdentekevää hän olkoon vaikka missä,

joka paikassa on monta ystävää.

Uusi aamu, käymme kiinni työhön uuteen

vielä silmissämme suola kirveltää.

Vaikka jaksaisimme elää ikuisuuteen

joka kerta meistä tuntuu että kaikki kesken jää…

(Hän palannut on juurilleen

hän palannut on juurilleen

hän palannut on juurilleen

hän palannut on juurilleen…

…juurilleen…

hän palannut on juurilleen…

…juurilleen…

hän palannut on juurilleen…

…juurilleen…

hän palannut on juurilleen…)

(Laudamus te, benedicamus te,

adoramus te, glorificamus te.

Laudamus te, benedicamus te,

adoramus te, glorificamus te)

Hän on poistunut hommansa tehtyään

hän on ansainnut seppeleen

joilla kesken on työnsä

ne painaa pään

ja ne puhuvat hiljakseen.

Uusi aamu ja viikko ja uusikuu

me elämme edelleen,

sillä puusta jos pystyyn se kuivettuu

saa vain koristeen.

(Hän palannut on juurilleen

hän palannut on juurilleen

hän palannut on juurilleen

hän palannut on juurilleen

hän palannut on juurilleen

hän palannut on juurilleen

hän palannut on juurilleen)

Siellä jonottaa hän luona taivaan portin,

tilaa oluen ja selaa Iltistään.

Portsarikin hymyilee ja tarjoo Nortin,

eikä vaadi lomakkeita täyttämään.

Hän saa kitaran ja kunnon jenkkikamaa.

Katsoo väkeä, taas monta vainajaa.

Pari sointua hän näppää Alabamaa,

loppuillan käsivarsiin nimmareita raapustaa.

Itsesääliämme jäämme murehtimaan,

emme ymmärtää voi mitään ennen kuin

hänen laillaan saamme homman viimein himaan

maailmamme keinutamme alassuin.

Nikkekään ei enää saavu aulaan,

hänkin uskoi löytäneensä satumaan.

Sinne päästäkseen hän kiskoi narun kaulaan,

sitä koko loppuelämänsä joutui katumaan.

Аяқталмаған жұмыс үшін бригаданың жетіспеушілігі,

қара күрегін жерге қағады.

Тұрғын үй серіктестігінде жартылай өтуге билет,

наурызда жел көз жасын сүртеді.

Бізге жаңбыр жауған саусақтар мұздай

священник өз оқиғаларын айтып береді

адамдар кофе үстелінің айналасында әзілдейді

қаңырап бос қалған ми истериямен шырылдады.

Ол қазір біздің адам кейпімізге бір жерден қарап отыр

күлетін шығар, күлетін шығар, хаха

мақтаудан басқа ештеңе, жаман сөз емес

кішкентай нәрсенің қолынан қаншама келеді.

Бұрын қандай ауыр жұмыс атқарылатын

кештен таңғы күнге дейін,

бір өлім және барлық жапырақтарда бет,

лашындар, мен олардан біраз жанашырлық таныттым.

Түн ортасында, гоблиндер үнсіз қалғанда,

біртүрлі қаңғыбас кезіп жүр.

Құлағын жерге басып, тыңдайды

өз қанының шуы.

Құс орманынан соққан жел енді ұйқы әкеледі,

гүлдер аязда қурап қалады.

Түс сияқты бәрі өшеді,

ертеңге саяхат.

Ол қазір жұмақта ма әлде тозақта ма,

ақымақ сұрақ, ол жауапсыз қалады.

Қай жерде жүрсе де бірлігі жар болсын.

әр жерде достар көп.

Жаңа таң, біз жұмысқа кірісеміз

Тұз әлі күнге дейін көзімізге тиеді.

Біз мәңгі өмір сүрсек те

Біз бәрі аяқталмай қалғандай сезінетін сайын...

(Ол өз тамырына оралды

ол өз тамырына оралды

ол өз тамырына оралды

ол қайтып келді...

…тек туралы…

ол қайтып келді...

…тек туралы…

ол қайтып келді...

…тек туралы…

ол қазір оралды...)

(Лаудамус, сендер бенедикам,

adoramus you, glorificamus siz.

Сізге мақтау, жарылқау,

сені сүйемін, сені дәріптеймін)

Ол өз жұмысын аяқтаған соң кетіп қалды

ол гүл шоғын қоюға лайық

кімнің жұмысы жүріп жатыр

олар басты басады

және олар ақырын сөйлейді.

Жаңа таң, жаңа апта және жаңа ай

біз әлі өмір сүреміз

өйткені ағаш тұрса, ол құрғайды

жай ғана декорация алыңыз.

(Ол өз тамырына оралды

ол өз тамырына оралды

ол өз тамырына оралды

ол өз тамырына оралды

ол өз тамырына оралды

ол өз тамырына оралды

ол жаңа ғана оралды)

Онда ол аспан қақпасында кезекте тұрады,

сыраға тапсырыс беріп, Илтистаға шолу жасаңыз.

Портсарик жымиып, Нортинді ұсынады,

және пішіндерді толтыруды қажет етпейді.

Ол гитара мен жақсы Янки заттарын алады.

Көпшілікке қарап, тағы да көп өлді.

Ол Алабаманы бірнеше аккордпен соқты,

кештің соңында қолдардағы сызаттар.

Біз өзімізді аяуымыз туралы алаңдаймыз,

дейін біз ештеңе түсіне алмаймыз

онымен бірге біз жұмысты аяқтаймыз

біз әлемді төңкеріп тастаймыз.

Никке енді вестибюльге де келмейді,

ол да ертегіні тапқанына сенді.

Ол жерге жету үшін мойнына жіп байлап,

ол өмірінің соңына дейін өкінуге мәжбүр болды.