Requiem - Joolz

Slowly, slowly, the heavy golden days

Slide past like honey off a spoon

The fire hisses and the wind outside

Shakes the windows in their frames

People pass outside, their lives like tramlines

Moving in some silent, ritual passage

Faces blank as water, their eyes folded and secret

Clutching themselves to themselves

Corsetted and strapped against the world’s tricks…

Nothing makes them jump

These autumn weeks slip past

Like a timeless river, never to return

A sightless melancholy washes the faces, and the streets;

They say that those who die from exposure

At the end, cuddle in their snow shrouds

As if a were a lover’s arms

Warm and sleepy as the Lady takes them home

For the last time;

As the storm clouds of hysteria thicken and rumble

On horizons far away

I wonder if this stupor is our last golden dream

And if we’ll ever wake from it again

Ақырын, ақырын, ауыр алтын күндер

Қасықтағы балдай сырғып өтіңіз

Сыртта от ысқырып, жел соғады

Жақтауларындағы терезелерді сілкеді

Адамдар сыртта өтеді, олардың өмірі трамвай сияқты

Кейбір үнсіз, салт-дәстүрлі үзіндіде қозғалу

Жүздер судай бос, көздері жұмылған және құпия

Өздерін өздерімен ұстау

Корсеттелген және әлемнің айла-шарғыларына қарсы ...

Оларды ештеңе секірмейді

Күздің осы апталары өтіп кетті

Уақытсыз өзен сияқты, ешқашан қайтуға болмайды

Көрмейтін мұң жүзді де, көшені де жуады;

Олар әсерінен өлетіндер дейді

Соңында, олардың қар жамылғысына құшақтасыңыз

Ғашықтардың құшағындай

Ханым оларды үйіне апарып жатқанда, жылы әрі ұйқылы

Соңғы рет;

 Истерияның  дауылды бұлттары қою                      ...

Алыс көкжиектерде

Бұл дүмпу біздің соңғы алтын арманымыз ма деп ойлаймын

Егер біз оны қайтадан оянсаң