Kulkuri ja joutsen - Lite grann från ovan - Jenni Vartiainen

Oon kulkuriksi syntynyt mä vainen

Ja paljain jaloin kierrän maailmaa.

Näin kerran unta: joutsen taivahainen

Mun antoi hetken kanssaan taivaltaa.

Näin maat ja metsät, järvet maani armaan,

Sen kaiken sinitaivahalta näin.

Tuuli lauloi laulujaan,

Sadun hohde peitti maan,

Ihanampaa en mä koskaan nähdä saata.

Ja laulun tämän lauloi mulle tuuli:

«On kaikkein kaunein aina oma maa,

Niin moni muuta paremmaksi luuli,

Mut pettymyksen itsellensä saa.

Ei missään taivas sinisemmin loista,

Ei missään hanki hohda kirkkaammin.

Tämä paina sydämees,

Niin on taivas aina sees,

Ja sun taipaleeltas murhe kauas kaikkoo.»

Niin päättyi uni, mutta vielä vuotan

Mä kohtaavani kerran joutsenen,

Ja siihen asti unelmiini luotan;

On helppo uneksia ihmisen.

Siks' paljain jaloin onneani etsin,

Ja huolet laulullani haihdutan.

Elämä on ihanaa,

Kun sen oikein oivaltaa

Ja kun lentää siivin valkein niin kuin joutsen.

Мен қаңғыбас болып туылғанмын

Ал мен әлемді жалаң аяқ аралап жүрмін.

Мен бір рет армандадым: көктегі аққу

Мен бір сәт жәннат бердім.

Елімнің мейірімінен жер мен орманды, көлдерді көрдім,

Мен мұның бәрін көк аспан балауызынан көрдім.

Жел әндерін айтты,

Ертегінің нұры жауған жерді,

Көру ешқашан керемет болған емес.

Осының әні маған желмен орындалды:

«Бұл әрқашан ең әдемі ел,

Көптеген басқалар мұны жақсы деп ойлады,

Бірақ көңілің қалды.

Көк аспан ешқайда жоқ,

Еш жерде ол жарқырамайды.

Бұл сенің жүрегіңді соғады,

Сондықтан аспан әрқашан ішінде,

Ал күннің мұңы әлі біткен жоқ».

Ұйқым осылай бітті, бірақ мен әлі ағып жатырмын

Мен бір аққуды кездестірдім,

Ал оған дейін мен өз армандарыма сенемін;

Адамды армандау оңай.

Сондықтан іздеймін бақытымды жалаңаяқ,

Ал менің уайымым ән айтуыммен бірге буланып барады.

Өмір керемет,

Сіз оны шынымен түсінген кезде

Ал қанаттары аққудай аппақ ұшқанда.