L'ange Déchu - Jean-Louis Murat

Je jette une orange vers l’astre mort

Quand s'éveille l’ange

Dans mon pauvre corps

J’arrache les pierres au mur épais

Du tombeau de terre où tu m’as jeté

Je monte à grand-peine

Par les chemins

Que prennent les reines

Les assassins

Dans cet univers de cendres

Où aimer n’existe pas

Parfois je prie mon ange

Eh, ne m’oublie pas

Chaque jour les nostalgies

Nous rongent

Sans retour nous dérivons

Privés de tout retour

Je crains tant le souffle

Du temps sur moi

J’ai connu sa bouche dans l’au-delà

Fais de mon âme une branche

De mon corps un talus

Mais Dieu apaise l’ange

L’ange déchu

Мен өлі жұлдызға апельсин лақтырамын

періште оянғанда

Менің бейшара денемде

Қалың қабырғадағы тастарды жұлып аламын

Мені лақтырып тастаған жер молынан

Мен әрең көтерілемін

Жолдар бойынша

Ханшайымдар не алады

Ассасиндер

Мына күл дүниеде

Махаббат жоқ жерде

Кейде мен періштемге дұға етемін

Эй, мені ұмытпа

Күн сайын ностальгия

Біз жейміз

Қайтарылмай тайып кетеміз

Кез келген қайтарудан айырылған

Мен тыныс алудан қатты қорқамын

Уақыт менде

Мен оның аузын о дүниеде білдім

Менің жанымды бұтақ ет

Менің денемнен жағалау

Бірақ Құдай періштені тыныштандырады

Құлаған періште