Tussen stasies - Jack Parow, Die Heuwels Fantasties

Ek het al baie goed verloor

En dit nooit ooit weer gevind nie

Ek het al baie vir my ma gesê: ek is nie meer 'n kind nie

Die lewe is hard en ek verstaan nie meer die punt nie

Ek staan langs 'n groot hoop hout

Maar ek het nie meer 'n flint nie

Ek kry koud op my eie ek soek net 'n klein bietjie warmte

Almal is ryk van die liefde en ek is al weer die armste

Sommige dae voel ek of ek dood gaan van die hongerte

Daar is n leë kol in my maag waar ek weg kruip in die donkerte

Ek is gebreek van binne soos my al my speelgoed van toe ek klein was

As ek vandag weg stap sal al my goed pas in 'n klein tas

Ek soek net n klein tydjie sodat ek die as van my kan afwas

Maar die soldate op die muur bombadeer my met die traangas

Ek lê onder 'n lappies kombers en probeer nog blokkies aanlas

Maar daar is 'n kwaai oom langs my bed en hy sê vir my: Staan vas

So ek trek die kombers oor my kop en lê oop voete

En stap die lang pad in my pa se groot skoene

Chorus (Pierre Greef):

As ons staan op die einde van die langpad langs die spoor

Daar’s net donkerte daar voor ek staan en bewe

Dit raak swarter en daar is net stilte wat ek hoor

Hou my hand styf vas langs jou sy

Is jy nog lief vir my?

Sal jy my by die hemel poorte kry?

Ons hou vas aan mekaar maar niemand gaan regtig jou nie wees nie

Ons skryf briewe vir mekaar wat ons nooit regtig lees nie

Want daar’s altyd een verloorder in Russian Roulette

Ek moet uitgaan, ek moet werk

Maar ek sit vas in die bed

Ek stap rond en soek sitplek in leë geboue

Ek probeer myself vind in drank en leë verhoudings

Ek sit en skryf gedigte, maar word my gedigte digkuns?

En ek skree volle bors in die aand met my kop in die kussing

Ek lê vir ure in die bad met my kop onder die water

Ek slaap elke oggend laat want die wêreld kan wag tot later

Ek moet wag, nee, aanbeweeg ontslae raak van my gevoelens

So ek stap, ek raak leeg met groot aksies sonder by bedoelings

Ek sit alleen op een punt van die wipplank

Ek bid alweer vir een sitvlak maar ek sit lank

En ek wag vir iemand om op te spring aan die eenkant

Maar die vingers van my gevoelens krap diep krap diep in my verstand

Chorus (Pierre Greef):

As ons staan op die einde van die lang pad langs die spoor

Daar’s net donkerte daar voor ek staan en bewe

Dit raak swarter en daar is net stilte wat ek hoor

Hou my hand styf vas langs jou sy

Ek het al vêr gewen en al baie vêr verloor

Ek het al baie gevoel asof die lewe my versmoor

Ek het al baie gesit op die bokant van die berg

Ek het al baie gesit in die voorkant van die kerk

Om my terug na die langkloof

En my ouma se plaas

Ek wil saam my suster die skape in die kraal injaag

Ek wil sit op my oupa se skoot en stories hoor van die verlede

Ek wil rondloop deur die gras tot ek lam word in die knieë

Chorus (Pierre Greef):

Ons staan en luister hoe die Here en die duiwel oor ons stry

Die hartseer is verby

Op die ou end dis al wat ek wil hoor rol oor jou tong:

Jy wil by my bly

Sal jy my by die hemelpoorte kry?

Мен қазірдің өзінде көп жақсылықты жоғалттым

Және оны енді ешқашан таппадым

Мен анама талай рет айттым: Мен енді бала емеспін

Өмір қиын, мен енді оның мәнін түсінбеймін

Мен үлкен ағаш үйіндісінің жанында тұрмын

Бірақ менде енді шақпақ тас жоқ

Өзім тоңып бара жатырмын, сәл ғана жылу іздеп жүрмін

Барлығы махаббатқа бай, ал мен қайтадан кедеймін

Кейбір күндері мен аштықтан өліп бара жатқандай сезінемін

Қараңғыда тығылатын ішімде бос жер бар

Кішкентай кезімдегі барлық ойыншықтарым сияқты мен де іштей сынғанмын

Егер мен бүгін кетіп қалсам, менің барлық заттарым кішкентай чемоданға сыйып кетеді

Мен күлімді жуып алу үшін біраз уақыт іздеп жүрмін

Бірақ қабырғадағы сарбаздар көзден жас ағызатын газбен бомбалады

Мен шүберек көрпенің астында жатырмын және көбірек блоктарды бекітуге тырысамын

Бірақ төсегімнің қасында ашулы ағай бар, ол маған: Тұра тұр

Сондықтан көрпені басыма тартып, аяғымды ашып жатырмын

Ал әкемнің үлкен туфлиін киіп ұзақ жолмен жүріңіз

Хор (Пьер Гриф):

Біз трассаның жанындағы ұзын жолдың соңында тұрғанымызда

Мен тұрып, дірілдегенге дейін тек қараңғылық бар

Қараңғыланып барады, мен тек тыныштықты естимін

Қолымды бүйіріңде мықтап ұста

Сіз мені әлі де жақсы көресіз бе?

Мені аспан қақпасынан табасың ба?

Біз бір-бірімізді ұстаймыз, бірақ ешкім сен бола алмайды

Біз бір-бірімізге ешқашан оқымаған хаттар жазамыз

Өйткені орыс рулеткасында әрқашан бір жеңілген болады

Мен шығуым керек, жұмыс істеуім керек

Бірақ мен төсекте тұрып қалдым

Мен бос ғимараттардан орын іздеп жан-жаққа жүгіремін

Мен өзімді ішімдік пен бос қарым-қатынаста табуға тырысамын

Мен отырып өлең жазамын, ал менің өлеңдерім поэзияға айнала ма?

Ал мен кешке басымды жастыққа салып айқайлаймын

Мен ваннада басымды судың астында сағаттап жатамын

Мен күн сайын таңертең кеш ұйықтаймын, өйткені әлем кейінірек күте алады

Мен күтуім керек, жоқ, ары қарай жүремін, сезімдерімнен арылыңыз

Сондықтан мен жүремін, ешқандай ниетсіз үлкен әрекеттермен бос боламын

Мен талеараның бір шетінде жалғыз отырмын

Мен тағы бір орын үшін дұға етемін, бірақ мен ұзақ отырамын

Ал мен біреудің бүйірге секіретінін күтіп отырмын

Бірақ менің сезімдерімнің саусақтары менің санамда терең тырналады

Хор (Пьер Гриф):

Біз трассаның жанындағы ұзын жолдың соңында тұрғанымызда

Мен тұрып, дірілдегенге дейін тек қараңғылық бар

Қараңғыланып барады, мен тек тыныштықты естимін

Қолымды бүйіріңде мықтап ұста

Мен алысты жеңдім және өте жеңілдім

Мен өмір мені тұншықтырғандай сезіндім

Мен таудың басында көп отырдым

Мен шіркеудің алдында көп отырдым

Менің айналамдағы ұзын шатқалға қайта оралдым

Ал әжемнің фермасы

Мен әпкеммен қойларды қыраға қуып жібергім келеді

Атамның тізесіне отырып, өткен тарихты естігім келеді

Мен тізем сал болып қалғанша шөпті аралап жүргім келеді

Хор (Пьер Гриф):

Жаратқан Ие мен шайтан біз үшін соғысып жатқанда, біз тұрып тыңдаймыз

Қайғы бітті

Ақырында, мен сіздің тіліңіздің айналасын естігім келеді:

Менімен қалғың келеді

Мені аспан қақпасынан табасың ба?