Лети, душа... - Иван Царевич

Суховей, да жара несносная

Иссушили долины росные.

Почернела земля- зола да песок…

Чтоб омыть край, бедой измученный,

Я бы плакал, но слёзы жгучие,

Я бы в небо кричал, но в горле комок.

Душа, лети!

Туда, где живут дожди,

Туда, где спящий дом

Разбудят свет и гром.

Лети, душа,

Надеждой живой дыша.

Ты лети, судьбу храня,

Туда, где ждут меня.

Ни единой души на сотню вёрст.

Серый холм, а над ним немой погост.

Оскудела земля на месяц пути.

Чтоб найти тех, кто здесь когда-то жил,

Я бы звал, но дождаться нету сил,

Я бы в небо взлетел, но камень в груди.

Душа, лети!

Туда, где живут дожди,

Туда, где спящий дом

Разбудят свет и гром.

Лети, душа,

Надеждой живой дыша.

Ты лети, судьбу храня,

Туда, где ждут меня

Құрғақ, иә ыстыққа төзгісіз

Шық басқан аңғарлар құрғады.

Жер қара түсті - күл мен құм ...

Шетін жуу үшін, бақытсыздықтан қиналған,

Мен жылап едім, бірақ көз жасым жанып тұр,

Мен аспанға айқайлап жіберер едім, бірақ тамағымда бір түйір пайда болды.

Жаным, ұш!

Жаңбыр қай жерде тұрады

Ұйықтайтын үй қайда

Жарық пен күн күркіреп ояныңыз.

Ұш, жаным

Тірі үмітпен тыныстау.

Сіз ұшасыз, тағдырды сақтайсыз,

Олар мені қайда күтіп отыр.

Жүз мильге бір жан жоқ.

Сұр төбе, оның үстінде мылқау шіркеу ауласы.

Бір айлық жолдың ішінде жер кедейленді.

Бір кездері осында тұрғандарды табу үшін,

Мен қоңырау шалар едім, бірақ күтуге күш жоқ,

Аспанға ұшып кетер едім, бірақ тас кеудемде.

Жаным, ұш!

Жаңбыр қай жерде тұрады

Ұйықтайтын үй қайда

Жарық пен күн күркіреп ояныңыз.

Ұш, жаным

Тірі үмітпен тыныстау.

Сіз ұшасыз, тағдырды сақтайсыз,

Олар мені қайда күтіп отыр