Toma y Obliga - Hora Zulú

Con la de tiempo que ha pasao y lo perdio que has estao

Y todavía no tas parao a pensar

Que lo que tienes asumio quizá está equivocao

Que de ti mismo es de quien debes dudar

Con la de gente que llegó y que te hablo y se marchó

Cómo te atreves siquiera a insinuar

Que nada fue lo que fue que na de aquello pasó

Sólo eres tu a quien consigues engañar

Que es tanto el dolor que pasé que no sé bien como acabé

Cabeceando bocabajo y amarrado por los pies

Y es tanto el amor que he perdio que tengo miedo y tengo frio

Cuando hecho cuenta de las rentas de los besos que se han io

No fue por defender mi ego al parecer solo el hecho

De conocer causa placer no es solo por jugar con fuego

Cuando llego y digo juego es porque abrigo

La ilusión de dejar algo más pa luego por testigo

Tantas veces como he estado decepcionado contigo

Y hoy me siento acomplejado y no sé bien ni lo que digo

Tantas veces como he ido y he vencido y he venido

Cuantos segundos ganados a esos minutos perdidos

Al reloj de enfrente de tu casa siempre echo un vistazo

Cada vez que paso por guasa

Y me doy cuenta que no se detiene

Y eso es lo que tiene

La vida se pasa

Luego dirás que dije que digas

Querrás dejarme por embustero

Y aunque la vida toma y obliga

Merecerá la pena vivir

Y entre tanto que contaba se me puso el mundo oscuro

Y me vi soñando versos malgastando mi futuro

Ya cansado de buscar la cura del mal del que muero

Mas que hundido en la amargura

Escondido en mi agujero

Y entretanto fui tan tonto que me olvidé del instinto

Predicando a cuatro voces que buscaba algo distinto

Discutiendo seriamente la patente del invento

Describí mas que con pelos y señales lo que siento

Y entretanto

No contento con las mías me dediqué a amontonar

En mi cabeza tus poesías

Todo lo se escondía tras de tu filosofía

Reflejaba tus miserias las nuestras de cada día

Lastima que entre tanto cejara ese llanto

Tanto como siento tal como te canto

Que pena que el viento

No te traiga a veces

Conmigo un instante

A mi vera un momento

Өткен уақытпен және сіз жоғалтқан нәрселермен

Ал сіз әлі де ойлауды тоқтатпайсыз

Сізде бар нәрсе дұрыс емес шығар деп ойлаймын

Сіз өзіңізге күмәндануыңыз керек

Сізбен келіп сөйлескен және кеткен адамдармен

Қалайша сен меңзеп тұрсың

Бұл ештеңе болған жоқ, оның ешқайсысы болған жоқ

Тек сен ғана алдайсың

Мен бастан өткерген азап соншалық, мен қалай болғанымды білмеймін

Басын төңкеріп, аяқпен байлау

Ал мен жоғалтқаным сонша, мен қорқып, тоңып кеттім

Кеткен сүйіспеншіліктің табысын есептегенде

Бұл өз эгомды қорғау үшін емес, бұл тек факт болып көрінді

Ләззат тудыратынын білу отпен ойнау емес

Мен келіп, ойынды айтсам, мен киінемін

Куәгер ретінде кейінірек басқа нәрсені қалдыру елесі

Сенен қанша рет көңілім қалды

Ал бүгін мен өзімді-өзім сезініп, не айтып тұрғанымды да білмеймін

Қанша рет барып, жеңдім, келдім

Осы минуттарға қанша секунд ұтылды

Үйіңіздің алдындағы сағатқа қараймын

Мен гуасаның жанынан өткен сайын

Мен мұның тоқтамайтынын түсінемін

Ал сізде бар нәрсе

өмір өтеді

Сонда мен айттым дейсің

Өтірікші үшін мені тастап кеткің келеді

Ал өмір талап етеді және күш береді

өмір сүруге тұрарлық болады

Ал мен санап жүргенімде дүние қараңғыланды

Ал мен өзімнің болашағымды босқа өткізетін өлең жолдарын армандағанымды көрдім

Мен өлетін жамандықтың емін іздеуден шаршадым

Ащыға батқаннан артық

менің шұңқырымда жасырылған

Ал бұл арада менің ақымақ болғаным сонша, инстинктті ұмыттым

Басқаны іздедім деп төрт дауысқа уағыз айту

Өнертабыс патентін байыпты талқылау

Мен шаштармен және өз сезімдерімді белгілермен сипаттаудан гөрі көбірек сипаттадым

және бұл арада

Өзіме риза емеспін, өзімді үйіп-төгуге арнадым

Менің басымда сенің поэзияң

Сіздің философияңыздың астарында бәрі жасырылды

Сіздің қайғы-қасіретіңіз күн сайын біздің қайғымызды көрсетеді

Өкініштісі сол арада жылау тоқтады

Мен саған ән айтқанымдай сезімдемін

Желдің соққаны қандай өкінішті

Мен сені кейде әкелмеймін

бір сәт менімен

Бір сәт көремін