En Tu Nada - Hora Zulú

Cuando la vida miraba pa otro lao descuidada

en los momentos perdidos de atardeceres cualquiera,

estudiábamos el paso de las nubes distraídos

como si en esta partida nada con nosotros fuera

Y de la nada despertó una puñalada por la cara

no es mas dulce una patada por mucho que se la espera,

no es la vida en estas cosas casi nunca delicada

y por mas que avisa casi casi siempre es traicionera

Y en la nada te perdiste, y solo quedan mis recuerdos

sabes que la nada es triste y en tu nada yo me pierdo

Casi en nada me dejaste, yo tan solo medio cuerdo

condenado a lo que fuiste, pues lo que serías me pierdo

Y no me acostumbro a no verte a mi lao y me siento vacío me siento derrotao y

hoy por más que lo pienso no quiero ponerme a pensar

Me duele tanto y tanto saber que no voy a volver a verte

que me hace falta querer creer

No tengo fuerzas ni tan siquiera pa ser fuerte

quiso la sal verme padecer

Y de la nada sale un verso en este yermo, en este inverno

donde solo se esperaba ya el final para este enfermo,

donde cada mirada desembocaba en un infierno

y en los miles de cielos que ya no encuentro cuando duermo

Y de la nada salio un llanto repetido

y eso es todo y un sabor amargo en la garganta

que pa siempre queda

Y aunque quise muchas veces abandonarlo en el olvido

no hay olvido que apartarte a ti de mi cabeza pueda

Y en la nada te perdiste solo quedan mis recuerdos

sabes que la nada es triste, y en tu nada yo me pierdo

Casi en nada me dejaste, ya tan solo medio cuerdo

condenado a lo que fuiste pues lo que serías me pierdo

No me acostumbro a no verte a mi lao

y me siento perdio me siento abandonao

de la mano de un cielo al que no me he parao a rezar

Me duele tanto y tanto saber que no voy a volver a verte

que me hace falta querer creer

No tengo fuerzas ni tan siquiera pa ser fuerte

quiso la sal verme padecer

Y tus nás hoy me parecen bofetás que da el destino,

puñalás que me llevan a lamentar mi mala suerte,

pisotones puñeteros de algún rastrero divino,

cicatrices de esas que solamente sana la muerte

Y tus nás hoy me parecen bofetás que da el destino,

puñalás que me llevan a lamentar mi mala suerte,

pisotones puñeteros de algún rastrero divino,

cicatrices de esas que solamente sana la muerte

Өмір басқа лаоны абайсызда іздегенде

кез келген күннің батуы жоғалған сәттерде,

біз бұлттардың назарын аударып өтуін зерттедік

бұл ойында бізбен ештеңе болмаған сияқты

Әне-міне дегенше бетінен пышақ сұғып оянды

Қанша уақыт күтілсе де, соққы тәтті емес,

бұл нәрселерде өмір ешқашан нәзік емес

және ол қанша ескертсе де, ол әрқашан опасыздық жасайды

Ештеңеде адасып кеттің, тек менің естеліктерім қалды

Сіз ештеңенің қайғылы екенін білесіз және сіздің жоқтығыңызда мен өзімді жоғалтып аламын

Сен маған ешнәрсе қалдырмайсың, менің ақыл-есі дұрыс

Сіз қандай болғыңыз келсе, мен өзімді жоғалтып алдым

Мен сені қасымда көрмеуге үйрене алмаймын және өзімді бос сезінемін, жеңілгенімді және

Бүгін қанша ойласам да, ол туралы ойлағым келмейді

Сені енді көрмейтінімді білу мені қатты қинады

Неге сенгім келеді?

Менде күшті болуға да күшім жоқ

тұз менің қиналғанымды көргісі келді

Әне-міне дегенше, мына елсіз жерде, мына қыста өлең шығады

бұл науқастың ақыры ғана күтілген жерде,

онда әрбір көзқарас тозаққа апарады

мен ұйықтасам да таппайтын мыңдаған аспанда

Әне-міне дегенше қайта-қайта айқай естілді

және бұл және тамақтың ащы дәмі

бұл па әрқашан қалады

Мен оны ұмытып кетуді бірнеше рет қаласам да

Мен сені өз басымнан алып тастай алатынымды ұмытпаймын

Ештеңеде адастың, тек менің естеліктерім қалды

жоқтың қайғылы екенін білесің, ал сенің жоқтығыңда мен адасып қаламын

Сіз маған ештеңе қалдырған жоқсыз, тек жартылай есі дұрыс

Сіз қандай болғаныңыз үшін сотталды, өйткені сіз қандай болар едіңіз, мен өзімді жоғалтып алдым

Сені қасымда көрмеуге көнбеймін

мен өзімді адасып, тастап кеткендей сезінемін

Мен дұға етуді тоқтатпаған аспанның қолынан

Сені енді көрмейтінімді білу мені қатты қинады

Неге сенгім келеді?

Менде күшті болуға да күшім жоқ

тұз менің қиналғанымды көргісі келді

Ал сенің бүгінгі күнің маған тағдыр берген шапалақ сияқты көрінеді,

Мені сәтсіздігіме өкінетін қанжарлар,

қандай да бір құдайлық жорғалаушылардың қанды аяқтары,

тек өлім ғана емдейтіндердің тыртықтары

Ал сенің бүгінгі күнің маған тағдыр берген шапалақ сияқты көрінеді,

Мені сәтсіздігіме өкінетін қанжарлар,

қандай да бір құдайлық жорғалаушылардың қанды аяқтары,

тек өлім ғана емдейтіндердің тыртықтары