Spuren im Schnee - Henke

Der Wind beißt eisig im Gesicht.

Der Atem sticht spitz die Lunge

Bei jedem Atemzug aufs neue.

In den Gedanken lebt die Vergangenheit,

Die Kindheit, die Jugend, die Freunden, der erste Kuß,

Aber auch Liebeskummer, Eifersucht,

Krankheit und Haß…

Das Gute beginnt im Geist zu trüben,

Das Schlechte überwiegt.

Die Waagschale senkt sich auf die dunkle Seite.

Nur begrenzt vom Tod?

Die Einsamkeit, in der ich stehe ist nicht nur draußen,

Sie steckt tief in mir — eingebrannt.

Meine Gefühle gefrieren wie jetzt mein Körper…

Die Zivilisation ist weit entfernt:

Kein Licht, keine Stimmen, nur die Ruhe.

Der Schnee ist kalt, bald spür' ich nichts.

Ich schließe die Augen und denke an die Vergangenheit zurück…

Leuchtende Kinderaugen unterm Weihnachtsbaum…

Tränen der Freude oder Trauer?

Der Mond versteckt sich hinter Wolken,

Aus denen Flocken wild im Reigen tanzen

Zur Melodie des Windes,

Der mein Gesicht mit Nadelstichen umschmeichelt,

Die ich nicht spüre…

Wie still es ist, als ob jemand wartet.

Auf mich?

Wer schon?

Ich kann mich kaum noch bewegen,

Das Denken fällt mir schwer…

Der Wind bläst Eiskristalle auf meinen Körper,

Färbt ihn weiß, ganz unsichtbar,

Wie meine Gedanken…

Es fällt mir schwer zu denken.

Ich bin todmüde, als hätte ich Jahre nicht geschlafen.

Ich schließe die Augen und schlafe ein…

…Beginn zu träumen…

Жел бетін мұздай тістейді.

Тыныс өкпені шаншып жібереді

Жаңадан тыныс алған сайын.

Өткен санада өмір сүреді,

Балалық, жастық, достар, алғашқы сүйіспеншілік,

Бірақ сонымен бірге махаббат ауруы, қызғаныш,

ауру мен жек көрушілік...

Жақсылық рухта бұлттай бастайды,

Жамандық басым.

Таразы қараңғы жаққа батады.

Тек өліммен шектеледі ме?

Мен тұрған жалғыздық сыртта ғана емес,

Ол менің ішімде - өртеніп кетті.

Сезімдерім қазіргі денем сияқты қатып қалды...

Өркениет алыс:

Жарық жоқ, дауыс жоқ, тек тыныштық.

Қар суық, көп ұзамай мен ештеңе сезбеймін.

Көзімді жұмып, өткенді еске аламын...

Шырша астында балалардың көздері жарқырап...

Қуаныштың немесе қайғының көз жасы ма?

Ай бұлттардың артына тығылады

Қайдан үлпек билейді

желдің әуеніне,

Кім менің бетімді шымшықпен сипады,

бұл мен сезбейтін ...

Қандай тыныш, біреу күтіп тұрғандай.

Менде?

кім қазірдің өзінде

Мен әрең қозғаламын

Маған ойлау қиын...

Жел менің денемдегі мұз кристалдарын соғады

Оны ақ түске боя, мүлдем көрінбейтін,

Менің ойым сияқты...

Маған ойлау қиын.

Мен көп жылдар бойы ұйықтамағандай шаршадым.

Көзімді жұмып, ұйықтап кетемін...

...армандай баста...