Dwell in the Insanity - Happy Days

Unveil the curtain of uncertainty

Cast out the first born son

Consumed by the hate of ferocity

As my life remains undone

The path I dwell in was meant for me

Unable to change its course

I drown my sorrows in the wretched sea

Before the pain gets worst…

Losing what’s left of such reveries

Extracting my final thoughts

Watching the world fall to travesty

Helpless I choke and breathe

Wanting to achieve total apathy

To avoid the shame of despondency

Cities crash and burn from atrocities

Nothing left for me but agony…

Walking through these empty streets

I feel the dread of all…

Where they once have stood in the past

Is now a haunting hall

The rain resumes the endless stream

And piercing through each stone

It burns my flesh and rots my soul

My wounds reopen and bleed

Each day I wake and die inside

From all the things I’ve seen

I let the tides take over me

In hopes I cease to be

Too late to cure my ignorance

As I watch our species fall

Wishing to save what’s left from this

Before we’re dead and gone…

Nothing left for me but tragedies

Nothing left for me but everlasting suffering…

I hear their voices and all the anguish they feel

But it’s too late for them to come alive

It’s useless to try and fix the rest

All this time I believe that hope would shine

Yet I make the ruins as the void consumes my soul

And the silence remains eternally…

Белгісіздік шымылдығын ашыңыз

Тұңғыш ұлды қуып жібер

Қатыгездіктің өшпенділігі

Өйткені менің өмірім аяқталмай қалды

Мен жүретін жол маған арналған

Бағытын өзгерту мүмкін емес

Мен қайғы-қасіретімді бейшара теңізге батырамын

Ауырсыну күшеймес бұрын...

Мұндай армандардан қалған нәрселерді жоғалту

Соңғы ойларымды шығару

Дүниенің сұмдыққа түсіп жатқанын көру

Шарасыз тұншығып, дем аламын

Толық апатияға қол жеткізгіңіз келеді

Үмітсіздік ұятынан                                                 |

Қалалар қиян-кескі істерден қирап, күйіп жатыр

Маған азаптан басқа ештеңе қалмады…

Осы бос көшелермен жүру

Мен бәрін қорқамын ...

Олар бұрын тұрған жер

                        lari                        leri                                                                                                                                                                                             

Жаңбыр бітпейтін ағынды қайта жалғастырады

Әр тасты тесіп өту

Ол етімді өртеп жанымды шірітеді

Жараларым қайта ашылып, қан кетеді

Күн сайын мен оянып, іштей өлемін

Мен көрген барлық нәрселерден

Мен толқындардың мені басып алуына жол бердім

Мен болмаймын деп  үміттенемін

Надандығымды емдеуге      кеш     кеш 

Мен                                                                                                                                                                                              |

Бұдан қалғанын сақтауды қалайсыз

Біз өліп, кеткенге дейін...

Маған трагедиядан басқа ештеңе қалмады

Мен үшін мәңгілік азаптан басқа ештеңе қалмады…

Мен олардың дауыстарын және олар сезінетін барлық қайғы-қасіретті естимін

Бірақ олар тірі қалуы үшін кеш

Қалғанын түзетіп көру бекер

Осы уақыттың бәрінде мен үміттің жарқырайтынына сендім

Дегенмен, мен қирандыларды жасаймын, өйткені ол менің жанымды жейді

Ал тыныштық мәңгі сақталады...