The Hobo's Last Rider - Hank Snow

One dark and stormy night while riding down the line;

Railroad Bill, the engineer said, «Boy, we’ll have to fly!»

We’ve got to be on time, to meet old Number Four

So sling the coal, we’ll make it, boy, or never ride no more

While in the rear boxcar, a lonely hobo lay

Heading for his mother dear, who on her death-bed lay;

He raised a weary hand, to brush away a tear

Not knowing his last drive was run, and Fate was drawing near

When through the darkened night, a headlight bright did gleam

O’er the roar of rolling wheels, a whistle load did scream;

As down around the curve, the mighty train did roar

With black smoke rolling from the stack, came Flyer Number Four

Then came an awful crash!

Their last long drive was run

On the track the hobo lay, his days of life were done;

And as the golden sun, sank slowly to the west

His dear old mother gently smiled, and closed her eyes in death

Бір қараңғы да дауылды түн сапта келе жатып;

Теміржол Билл, инженер: «Балам, біз ұшуымыз керек!»

Біз ескі төрт нөмірді кездестіру үшін уақытында  болуымыз керек

Көмірді итер, біз оны жасаймыз, балам, әйтпесе бұдан былай мінбе

Артқы вагонда жалғыз бейберекет жатты

Өлім төсегінде жатқан қымбатты анасына бет алды;

Ол көз жасын тазалау үшін шаршаған қолын көтерді

Оның соңғы көлігі жүгіргенін білмей, тағдыр жақындап қалды

Қараңғы түнде фара жарқырап тұрды

Айналмалы доңғалақтардың гүрілінде ысқырықты жүк айғайлады;

Қисық бойымен төмен қарай келе жатқанда, күшті пойыз гуілдеді

Үйден қара түтін шығып, төртінші ұшқыш келді

Одан кейін жан түршігерлік апат болды!

Олардың соңғы ұзақ жолы жүгірді

Жолда әуесқой жатып, оның өмірі аяқталды;

Ал алтын күн баяу батысқа  батып              баяу   батып                                            батысқа  баяу   батып                           

Оның аяулы қарт анасы ақырын жымиып, өліммен көзін жұмып алды