La Sombra del Pasado - Hamlet

Día cien cielo gris

Un reflejo sobre mí

Desperté vacile

Intente ponerme en pie

Toda esta como ayer

Nada hacia suponer

Lo que el viento anuncio

Y jamás descubrió

Y tras de mi

Me vigilo

Se desquito

Quien me atrapo

Eres quien a mirado si

Fuego en sus ojos vi

Gruesa voz retumbo

Confirmo mi temor

Disculpo sugirió

Escuchar con atención

Me sujeto y descubrió

Pronuncio mil palabras que

Escupió y no pude entender

Fabrico ríos de dolor

Reventó todo mi interior

Firme como el mundo

Me mantuve sin gritar

Nada no veo nada

Y me doy cuenta

Que esto es el final

Fue la sombra del pasado

Finalmente todo oscuridad

Ya no escucho

Ya no ahí dolor

Ya no ahí miedo

Ya no ahí razón

Fue la sombra del pasado

Y esto debe ser el infierno

xAlan sabjax

Күні жүз сұр аспан

мен туралы рефлексия

екіленіп оянды

тұруға тырысыңыз

Бәрі кешегідей

болжауға болатын ештеңе жоқ

Wind жарнамасымен бірге кетті

және ешқашан ашылмаған

және менен кейін

Мен өзімді бақылаймын

оны шығарып алды

мені кім ұстады

Қараған сенсің

Мен оның көзіндегі отты көрдім

ызылдаған жуан дауыс

Мен қорқынышымды растаймын

кешіріңіз ұсынылды

мұқият тыңдау

Мен ұстандым және таптым

Мен мың сөз айтамын

Ол түкірді, мен түсіне алмадым

Мен ауру өзендерін жасаймын

Ол менің барлық интерьерімді жарып жіберді

әлем сияқты берік

Мен айқайламай жүре бердім

Ештеңе мен ештеңе көрмеймін

Ал мен түсінемін

бұл соңы

Бұл өткеннің көлеңкесі еді

Соңында барлық қараңғылық

Мен енді тыңдамаймын

енді ауырсыну жоқ

енді қорқыныш жоқ

енді ешқандай себеп жоқ

Бұл өткеннің көлеңкесі еді

Және бұл тозақ болуы керек

xAlan Sabjax