Я не видел деда своего - Голубые береты

Я не видел никогда деда своего,

А ему и двадцати не было.

Молодость его теплая земля забрала.

Эти дни уже давно стали далеки,

Но рыдают раз в году старики.

Ты не опускай глаза свои,

Посмотри на стариков, посмотри.

Искалечены их души и тела войной,

Болью мечены сердца весной.

Все они герои — от и до,

Мертвые, живые, без звезды и со звездой …

Над могилкою стоит ветеран хмельной,

Майский вечер оглушен тишиной.

Время назовет имена ушедших в поход.

Не подъемен груз долгов держится на нём.

Нам подаренная жизнь подвигом.

Голос скорби в крике не сорвись,

Помолись над павшими, помолись.

Искалечены их души и тела войной,

Болью мечены сердца весной.

Все они герои — от и до,

Мертвые, живые, без звезды и со звездой …

Мен атамды көрмедім,

Оның жасы жиырмаға да толмаған.

Оның жастығын жылы жер алып кетті.

Ол күндер артта қалды

Бірақ қарттар жылына бір рет жылайды.

Көзіңізді түсірмеңіз

Қарттарға қара, қара.

Олардың жаны мен тәні соғыста мүгедек болды,

Көктемде жүректер ауырады.

Олардың бәрі іштей де, сырттай да қаһарман

Өлі, тірі, жұлдызсыз және жұлдызсыз ...

Бейіт үстінде мас ардагер тұр,

Мамырдың кеші үнсіздіктен естіледі.

Науқанға шыққандардың есімдерін уақыт көрсетеді.

Қарыздың ауыртпалығын көтермеу соған байланысты.

Бізге берілген өмір – ерлік.

Айқайда мұң үнін үзбе,

Құлағандар үшін дұға етіңіз, дұға етіңіз.

Олардың жаны мен тәні соғыста мүгедек болды,

Көктемде жүректер ауырады.

Олардың бәрі іштей де, сырттай да қаһарман

Өлі, тірі, жұлдызсыз және жұлдызсыз ...