Размышление офицера у телефона "горячей линии" - Голубые береты

Телефонный звонок из рая в ад,

Телефонная горечь войны.

От беспомощной боли руки горят,

Прикоснувшись к словам беды.

Раскаленная горем, трубка кричит,

Умоляя лишь дать ответ.

То озноб по спине,

То восторг не молчит,

Если в списках погибших нет.

Мозг как пристань чужих надежд,

Коммутатор обид и зла.

Виновата не трубка, не телефон —

Виновата во всем война.

Привкус крови чужой на губах

И чужая беда как своя.

Виноват не тот, кто трубку берет —

Жұмақтан тозаққа телефон соғу

Соғыстың телефон азабы.

Дәрменсіз аурудан қол күйеді,

Қиындық сөздерді түрту.

Қайғыдан ыстық, құбыр айқайлайды,

Жай ғана жауап сұраймын.

Арқадағы сол салқын,

Бұл қуаныш үнсіз емес,

Тізімде өлілер болмаса.

Ми басқа адамдардың үмітінің порты сияқты,

Қорлау мен зұлымдықтың коммутаторы.

Бұл телефон емес, телефон кінәлі -

Бәріне соғыс кінәлі.

Ерінде біреудің қанының дәмі

Ал біреудің бақытсыздығы өзінікіндей.

Телефонды көтерген адам кінәлі емес -