Дрозды - Геннадий Белов

Вы слыхали, как поют дрозды,

Нет не те дрозды, не полевые,

А дрозды, волшебники дрозды,

Певчие избранники России.

Вот они расселись по лесам,

Зазвучали до самозабвенья,

Узнаю я их по голосам.

Звонких повелителей мгновенья.

Звуки вырастают как цветы

Грустные, веселые, любые,

То горячие до красноты,

То холодновато-голубые.

Достают до утренней звезды

Радугами падают на травы.

Шапки прочь!

В лесу поют дрозды.

Для души поют, а не для славы.

Шапки прочь!

В лесу поют дрозды,

Для души поют, а не для славы.

Сіз молочницалардың ән салғанын естідіңіз бе,

Жоқ, бұл молочниктер емес, даладағылар емес,

Ал молочница, сиқыршылар молочница,

Ресейдің таңдаулыларын ән айту.

Міне, олар орманда отырады,

Олар өзін-өзі ұмытып кетті,

Мен оларды дауыстарынан танимын.

Осы сәттің дауысты шеберлері.

Дыбыстар гүл сияқты өседі

Қайғылы, күлкілі, бәрібір

Қызылға дейін ыстық,

Бұл суық көк.

Олар таңғы жұлдызға жетеді

Шөпке кемпірқосақ түседі.

Шляпалар шешілді!

Орманда торғайлар ән салады.

Олар даңқ үшін емес, жан үшін ән айтады.

Шляпалар шешілді!

Тоғайлар орманда ән салады,

Олар даңқ үшін емес, жан үшін ән айтады.