Пятый день - Гарри Топор

День первый

Честно сказать, бро, я как бы не очень здоров, но

Чувствую себя получше этих горе-докторов

Просто стало тяжеловато бегать, бешеный озноб,

А ступни вообще морозит, будто я встал в снежный сугроб

Мне кажется мой самолёт совершил свой последний полёт

И пусть говорят врачи мол, Женя, к воскресенью пройдёт,

Но меня гнетёт это чувство, что что-то произойдёт

И сожалею, что от дома далеко, который год

День второй

Разведка вернулась еле-живой

Их лихорадит, как и меня, они с симптомами теми же, но

Все говорят про странный вкус воды, которую нам дают

И сотни птиц, что в середине июля улетают на юг

Здесь паника, друг, кровью харкают все вокруг

И ночью плачут даже те, в ком нереально посеять испуг

Я уверен, новый приступ скоро прекратит мой сон

Честно сказать, я зарядил пистолет, но там один патрон

День третий

Я это больше не могу терпеть

И встретить свою мать после войны похоже мне не светит

Рядом человек 10, это учёные видимо

Они нас чем-то колят и снимают потом на видео

День четвёртый

Я здесь!

Я ещё не мёртвый!

(Не мёртвы-ы-ы-ы-ый)

Я вижу в отражении себя с грязной небритой мордой

Мне не пошевелится, значит вколен точно морфий

Кожа покрылась плесенью и стала очень твёрдой

Я не солдат удачи, так, скорей расходный материал

Я хочу жить, но на моей груди посмертно ордена

На хирургическом столе шопотом: «Мать, прости»

Курок нажат, но в моём барабане пять пустых

Я не солдат удачи, нет, я их расходный материал

Я хочу жить, но на груди моей посмертно ордена

На хирургическом столе шопотом: «Мать, прости»

Курок нажат, но в моём барабане пять пустых

Потеряв своих ребят, ты обратно едешь один на броне

Тут ты их или они тебя, другого выбора нет

И я бы был не железный, нося под курткой бронежилет

Я местных всех поливал свинцом, и даже этих детей не жалел

На войне человек не скроет, какой железный он или желе

Сверху летели миги, полёт их бреющий, как Джилет

Не спасёт кошелёк, ты как сумасшедший думаешь о жене,

Но тут свидания только со смертью, тут Наташи нет

Мы на четвёртый день все оказались в сырой земле

Пробирки этих людей испытали на жизнях моих друзей

Я опытный образец, который не нужен своей стране

Найдя покой под этими звёздами в бесконечном сне

В лесу внезапно появились цветы алого цвета

Они неделю назад были нашим отрядом

Деревья без листвы распустились в начале лета

В лесу наступил рассвет вместе со днём пятым

Бірінші күн

Шынымды айтсам, аға, менің денсаулығым онша емес, бірақ

Мен өзімді осы байғұс дәрігерлерге қарағанда жақсы сезінемін

Бұл жай ғана жүгіру қиын болды, ақылсыз қалтырау,

Ал менің аяғым негізінен қар құрсауында тұрғандай тоңады

Менің ұшағым соңғы рейсін жасады деп ойлаймын

Дәрігерлер айтсын, Женя, жексенбіде өтеді,

Бірақ бірдеңе болады деген осы сезім мені қысып тұр

Ал қай жылы үйден алыс екеніне өкінемін

Екінші күн

Барлау әрең тірі оралды

Оларда мен сияқты безгегі бар, оларда бірдей белгілер бар, бірақ

Барлығы бізге берген судың біртүрлі дәмі туралы айтады.

Ал шілденің ортасында оңтүстікке ұшатын жүздеген құстар

Мына жерде дүрбелең, досым, айналаның бәрі қан түкіреді

Түнде қорқыныш себу мүмкін емес адамдар да жылайды

Жақында жаңа шабуыл ұйқымды тоқтататынына сенімдімін

Шынымды айтсам, мылтықты оқтадым, бірақ бір патрон бар

Үшінші күн

Мен енді шыдай алмаймын

Ал соғыстан кейін анамды кездестіру маған нұр үстіне нұр емес сияқты

Жақын жерде 10 адам бар, бұл ғалымдар, шамасы

Олар бізді бірдеңемен шаншып, сосын видеоға түсіреді

Төртінші күн

Мен мұндамын!

Мен әлі өлген жоқпын!

(Өлі емес-ж-ж-ж)

Мен өзімді лас қырынбаған тұмсықпен шағылысуда көремін

Мен қозғала алмаймын, бұл менің тіземе морфин енгізілгенін білдіреді

Тері көгеріп, өте қатты болды

Мен байлықты сарбаз емеспін, сондықтан өте шығындаламын

Мен өмір сүргім келеді, бірақ кеудемде өлімнен кейінгі орден бар

Хирургиялық үстелде сыбырлап: «Анашым, кешіріңіз»

Триггер тартылды, бірақ барабанда бес бос бар

Мен байлықтың сарбазы емеспін, жоқ, мен олардың шығынымын

Мен өмір сүргім келеді, бірақ кеудемде өлімнен кейінгі орден бар

Хирургиялық үстелде сыбырлап: «Анашым, кешіріңіз»

Триггер тартылды, бірақ барабанда бес бос бар

Жігіттеріңнен айырылып, сен сауытпен жалғыз қайтасың

Міне, сіз оларсыз немесе олар сізсіз, басқа таңдау жоқ

Ал күртешемнің астына оқ өтпейтін жилет киіп, темірден болмас едім

Мен барлық жергілікті тұрғындарға қорғасын құйдым, тіпті бұл балаларды да аямадым

Соғыс кезінде адам өзінің қандай темір, не желе екенін жасырмайды

Жоғарыдан ұшқан сәттер, олардың ұшуы Джиллеттей қырындады

Әмиян сені құтқармайды, сен жынды сияқты әйеліңді ойлайсың,

Бірақ бұл жерде тек өліммен кездесу бар, Наташа мұнда жоқ

Төртінші күні бәріміз дымқыл жерге тап болдық

Бұл адамдардың пробиркалары менің достарымның өмірінде сыналған

Мен еліме керек емес прототиппін

Осы жұлдыздардың астында тыныштық табу шексіз арманда

Орманда кенет қызыл гүлдер пайда болды

Олар бір апта бұрын біздің командамыз болатын

Жапырақсыз ағаштар жаздың басында гүлдеді

Бесінші күнмен бірге орманда таң атты