Погадай Мне - Гарри Топор

В портовом городе настали будни

В матросском баре допивал вино усталый путник

Седой бармэн менял бутылки, скромно взгляд потупив —

Гость вселял холодный ужас, так что дрожали руки

Ходили слухи — ему по ночам пожар снится

Тот, что у родных надолго в траур заковал лица

Слухи, что касание его перста, как спица

Говорят, от его взгляда могут умирать птицы

Он не пытался сдаться, он не был таким!

Засаленный мундир скрывал все: раны, шрамы, синяки

Если б с гирей был на дне реки — он тут же взмыл бы вверх

Быстрее, чем дельфин, акула, щука или синий кит

Он на вокзалах провожал солдат в последний путь

Он знал — кому кресты в сырой земле, кому кресты на грудь

Ведь так и будет!

Мрут, как мухи люди.

Свой находят край, —

В этом немного тайн, ведь путник точно не Христова длань

Попасть он обреченный в рай.

И в баре сильно ему надо выпить

Что б позабыть и Фукусиму, Спитак* и Припять;

Все эпидемии с Эболой или птичьим гриппом;

Всех молодых, что поросли гранитом

Припев:

Погадай, мне погадай, когда мой час;

Когда смогу вздохнуть я полной грудью в последний раз?

Когда смогу я свою силу обращать в гнев?

Погадай мне, погадай мне!

Погадай, мне погадай, когда мой час;

Когда смогу вздохнуть я полной грудью в последний раз?

Когда смогу я свою силу обращать в гнев?

Погадай мне, погадай мне!

«Я так хотел бы быть таким, как ты!», — сказал бармен:

«Я всех обидчиков занес бы тут же кровью на листы;

И оставлял бы за собой только лишь тлен и сизый дым

Я проклинаю жизнь и всей душою ненавижу мир!

Испепелял бы города, в них сеял хаос мигом

Всех, кого б не забрала война — отправил в царство игол

Смерти лик с застывшем криком по моей прихоти

Разбитые войска мне бы сулили только власть и прибыль!"

Небо черно, как Гиннесс.

Я бы создал смертоносный вирус

Чтобы устроить суд — и я с пути не сдвинусь

Города под слоем глины, с пеплом, разносимым ветром —

Смерть закрасит кожу этих тварей темно-синим цветом

Допив бокал одним глотком, гость поднял глаза:

«Ты глупец, ты лишь себя можешь наказать!

Когда родных казнит касание и даже беглый взгляд —

Сначала мать, потом — сестра и брат;

потом уж и всех подряд!»

И раем покажется ад, с небес кровавый град

Я этого проклятья раб — и был бы я умереть я рад;

И страшный мой талант будет опять мою душу терзать

Я в зеркале смотрю себе в глаза и жду конца

Припев:

Погадай, мне погадай, когда мой час;

Когда смогу вздохнуть я полной грудью в последний раз?

Когда смогу я свою силу обращать в гнев?

Погадай мне, погадай мне!

Погадай, мне погадай, когда мой час;

Когда смогу вздохнуть я полной грудью в последний раз?

Когда смогу я свою силу обращать в гнев?

Погадай мне, погадай мне!

Порт қаласында жұмыс күндері келді

Шаршаған саяхатшы матростар барында шарап ішіп отырған

Сұр шашты бармен сыпайы түрде төмен қарап, бөтелкелерді ауыстырып отырды...

Қонақ суық сұмдықты шабыттандырды, сондықтан оның қолдары дірілдеп кетті

Сыбыс болды - түнде отты армандайды

Туысқандары ұзақ уақыт бойын жоқтаумен жүздерін шынжырмен байлады

Саусағының тиюі тоқылған ине сияқты деген қауесет

Оның көзқарасынан құстар өлуі мүмкін дейді

Ол бас тартуға тырыспады, ол ондай емес еді!

Майлы форма бәрін жасырды: жаралар, тыртықтар, көгерген жерлер.

Шәйнегі бар өзеннің түбінде болса, бірден биікке көтерілер еді

Дельфин, акула, шортан немесе көк киттен жылдамырақ

Әскерилерді соңғы сапарға шығарып салып, вокзалдарда шығарып салды

Ол білді - дымқыл жерде кімге крест бар, кімге кеудеге крест бар

Өйткені, солай болады!

Адамдар шыбын сияқты қырылып жатыр.

Олар өз шегін табады, -

Мұның құпиясы аз, өйткені саяхатшы Мәсіхтің қолы емес екені сөзсіз

Ол жәннатқа баруға мәжбүр.

Ал барда оған көп ішу керек

Фукусиманы, Спитакты* және Припятты ұмыту;

Эбола немесе құс тұмауы бар барлық эпидемиялар;

Гранит басқан барлық жас

Хор:

Айтшы маған сәуегей, айт маған уақытым қашан;

Соңғы рет қашан терең дем алуға болады?

Мен қашан күшімді ашуға айналдырамын?

Айтшы, айт!

Айтшы маған сәуегей, айт маған уақытым қашан;

Соңғы рет қашан терең дем алуға болады?

Мен қашан күшімді ашуға айналдырамын?

Айтшы, айт!

«Мен сіз сияқты болғым келеді!» - деді бармен:

«Мен барлық қылмыскерлерді дереу қанмен парақтарға апарар едім;

Артында тек шірік пен сұр түтін қалдырар еді

Мен өмірді қарғаймын, дүниені жаныммен жек көремін!

Мен қалаларды өртеп, оларға әп-сәтте хаос салар едім

Соғысқа түспейтіндердің барлығын ине патшалығына жіберді

Менің қалауымнан мұздаған жылаумен өлімнің жүзі

Жеңілген әскерлер маған тек билік пен пайданы уәде етеді!»

Аспан Гиннес сияқты қара.

Мен өлімге әкелетін вирус жасайтын едім

Сотты ұйымдастыру - мен жолдан қозғалмаймын

Саз қабатының астындағы, желмен күлі бар қалалар -

Өлім бұл тіршілік иелерінің терісін қою көк бояйды

Стаканды бір жұтып ішіп болған қонақ басын көтеріп:

«Сен ақымақсың, өзіңді ғана жазалай аласың!

Туыстарын түртіп, тіпті сырттай қарау арқылы өлтіргенде -

Алдымен ана, сосын әпкесі мен ағасы;

сосын бәрі қатарда!»

Ал тозақ жұмақ болып көрінеді, аспаннан қанды бұршақ жауады

Мен бұл қарғыстың құлымын – өлсем, қуанар едім;

Ал менің қорқынышты талантым менің жанымды қайтадан азаптайды

Мен айнадағы көзіме қарап, соңын күтемін

Хор:

Айтшы маған сәуегей, айт маған уақытым қашан;

Соңғы рет қашан терең дем алуға болады?

Мен қашан күшімді ашуға айналдырамын?

Айтшы, айт!

Айтшы маған сәуегей, айт маған уақытым қашан;

Соңғы рет қашан терең дем алуға болады?

Мен қашан күшімді ашуға айналдырамын?

Айтшы, айт!