Find Me - Forest Blakk

I was once told that walking through a doorway could cause someone to forget

Even the most precious memories they had

Memories of good, memories of bad, memories of love and of loss

All tucked away neatly

Stored like the worn out blankets that were kept to dress the rainy days

And bad habits that happen from time to time

Or what it felt like to rest your head on a friend’s shoulder

That still carries with it the creases from where you last placed your heart

Just like that

Gone within a single step

That somehow three beams and an imaginary line drawn across some old aching

floorboards

Were all that stood between you and the infinite silence

Of the very things that once colored your mind with sound

It’s funny

You can make yourself believe almost anything if you…

If you think about it for long enough

(Was that you?)

(Was that you?)

I was once told that the love I felt beating inside my chest

Was nothing more than my mind playing an unfair trick on my heart

And like a pair of dice dancing along the uneven pavement

Their fate, much like yours or mine had already been decided

That even the cracks that drew their faults between two opposing sides

Cannot escape a fate that was always destined to be sealed

To think

That someone could actually believe that the swelling tides of my heart

Were no more than an anxious highway of ins and outs

Anchoring my imagination to the castles I’ve been building in the sky…

Well, maybe «they"are the crazy ones

Then again, I have been known to misplace my hope in the way things fall

And if I had to confess there stands a greater chance that I have all but lost

my mind in here

So I suppose it’s better off this way

Because I’ve always believed that the odds of finding what you seek

Tend to favor those who are open to seeking them in the first place

And I for one have never quite understood how odds stand to get even without

that frame in mind

To be clear

I’ve seen a million faces

I’ve seen a million different faces

Each one mirroring that of your own

And still, none of them felt like home to me

None of them have felt like you

So here we are

And I can vaguely and strangely trace your outline

I can remember what it felt like to hold you

I can remember what it was like to stare blindly

Into your eyes for what felt like an eternity

How could I forget that?

I could never forget that

I could never forget you

No matter how long it takes for my words to make their way

Through the vastness of this place we’ve called home

I unto you and you unto me

I say them and will continue to do so

Day after day

Night after night

Never knowing if you’ll actually hear them

There is no place for time here

Just overlapping moments where I thought I’d found you

Where I thought I heard the sound of your breath

Where I felt your heart as it waited patiently for mine

Retracing the steps that we left in the life before last

Before our eyes closed

Before the great divide

Before a doorway stood between you and me

As it stands

I’ve found myself in that doorway again

With both feet in and your heart on my sleeve

But I can’t bring myself to walk through this time

Not yet at least

Not until I take one last look and see that it was you

That it was always you

Our hearts strewn across those old fragile floorboards

The silhouettes of each and every one of our memories

Playing out like a story that we both know we’ve seen before

I remember now

This was where I first found you

And beyond those closed doors

I will find you again

My love

I will find you again

I will find you again

I will find you

I will find you

Бірде маған есіктен өту біреуді ұмытып кетуі мүмкін екенін айтты

Тіпті олардың ең қымбат естеліктері де болды

Жақсылық туралы естеліктер, жамандық туралы естеліктер, махаббат пен жоғалту туралы естеліктер

Барлығы ұқыпты түрде жиналады

Жаңбырлы күндерде киіну үшін сақталған тозған көрпелер сияқты сақталған

Оқта-текте болатын жаман әдеттер

Немесе досыңыздың иығына басын демап жатқандай сезінді

Ол жүрегіңізді соңғы рет қойған жердегі қыртыстарды әлі де алып жүреді

Дәл солай

Бір қадамда өтті

Бұл қандай да бір ескі ауырсынудың үстінен сызылған үш сәуле және қиялдағы сызық

еден тақталары

Сіз бен шексіз тыныштық арасында тұрғанның бәрі болды ма

Бір кездері сіздің ойыңызды дыбыспен бояған нәрселер туралы

Бұл күлкілі

Сіз өзіңізді кез келген нәрсеге дерлік сендіре аласыз, егер…

Бұл туралы ұзақ ойлансаңыз

(Бұл сіз болдыңыз ба?)

(Бұл сіз болдыңыз ба?)

Бірде маған махаббат кеудемде соғып тұрғанын айтты

Менің ақыл-ойым жүрегімде әділетсіз ойын ойнауынан басқа ештеңе болмады

Біркелкі емес тротуарда билеген жұп сүйек сияқты

Олардың тағдыры, сенің немесе менікі сияқты, әлдеқашан шешілген

Бұл тіпті екі қарама-қарсы жақтың арасындағы кемшіліктерді тартқан жарықтар

Тағдырдан қашып құтылу мүмкін емес

Ойлау

Біреу менің жүрегімнің толқығанына шынымен сенуі мүмкін

Бір бір бір шығыс жүретін мазасыз жол болды болды

Аспанда салып жатқан құлыптарға қиялымды бекітіп…

Мүмкін, «олар» жындылар шығар

Қайтадан, мен жағдайлардың құлдырауына үмітімді алмауға  белгілі болдым

Егер мен мойындауым керек болса, онда менде бәрі бар, бірақ жоғалған

менің ой  осында 

Сондықтан мен бұл жолдан жақсы

Өйткені мен әрқашан іздеген нәрсені табу мүмкіндігіне сенетінмін

Ең алдымен, оларды іздеуге  ашық                    бей     бейбіт

Ал мен бірі бірі бірі еңсіз қолайлы қолайлы қолайлы болатынын түсінген емеспін

сол жақтау ойыңызда

Түсінікті болу үшін

Мен миллион жүзді көрдім

Мен миллион түрлі жүздерді көрдім

Әрқайсысы өзіңізді                                                                                                                                                            

Соған қарамастан, олардың ешқайсысы мен үшін өз үйіндей сезінбеді

Олардың ешқайсысы сіздей сезінген жоқ

Сонымен, біз

Мен сіздің сұлбаңызды бұлыңғыр және оғаш қадағалай аламын

Мен сені ұстағанда қандай сезімде болғанын есімде сақтаймын

Мен соқыр көрінгендей болатын нәрсені есіме түсіре аламын

Мәңгілік сияқты көрінетін нәрсе сіздің көзіңізге

Мен мұны қалай ұмытам?

Мен мұны ешқашан ұмыта алмадым

Мен сені ешқашан ұмыта алмадым

Менің сөздерім үшін қанша уақыт кетсе де

Бұл жердің кеңдігі арқылы біз үй деп атадық

Мен саған, сен маған

Мен оларды айтамын және айта боламын

Күннен күнге

Түн артынан түн

Сіз оларды шынымен естисіз бе, білмейсіз

Бұл жерде уақыт жоқ жоқ

Мен сізді таптым деп ойлаған бір-біріне ұқсамайтын сәттер

Мен сенің тынысыңның дыбысын естідім деп ойладым

Мен сенің жүрегіңді шыдамдылықпен күткендей сезіндім

Біз өмірде қалған қадамдарды жалғастыра бастамас бұрын

Көзіміз жұмылғанша

Үлкен бөлінудің алдында

Сіз екеуміздің арамызда есік тұрды

Қалай   

Мен қайтадан есікке тап болдым

Екі аяғыңның ішінде және жүрегің жең жеңімде

Бірақ мен осы уақытқа дейін жүре алмаймын

Әлі кем дегенде

Мен соңғы рет бір                                                                                                                               |

Бұл әрқашан сіз болғаныңыз

Біздің жүрегіміз сол ескі нәзік еден тақталарына шашылды

Әрқайсысы және әрбір естеліктеріміздің силуэттары

Екеуміз де бұрын көрген оқиға сияқты ойнаймыз

Қазір  есімде

Мен сізді алғаш рет осы жерден таптым

Және сол жабық есіктерден тыс

Мен сені қайтадан табамын

Менің махаббатым

Мен сені қайтадан табамын

Мен сені қайтадан табамын

Мен сені табамын

Мен сені табамын