When the World Was Young - Eric Woolfson

When the world had just begun

And the stars seemed so near

Every day was a race to be run

Not a moment to be lost

And the sky seemed so clear

Not a cloud, not a bridge to be crossed

Then our ears would hear the thunder

And our eyes would fill with wonder

As we’d watch the garden grow

But a golden age was dawning

And a rainbow’s end was calling

And it soon was time to go

Every moment of the day

We would dance, we would play

And our souls were as free as the air

Tying ribbons in a bow

Pretty maids in a row

With the wind and the sun in our hair

But the overture was ended

And supremely independent

We would spread our wings and fly

At the risk of disillusion

In our innocent confusion

We were not afraid to try

So we run before we crawl

And we tumble and we fall

And our life is like a symphony

Just waiting to be sung

I remember when the world was…

Talking through the night

With companions we loved

Till the dawn filled our eyes with daylight

And the promises we made

All for one, one for all

As we dreamed of the wrongs we would right

With a golden road before us

And with God upon our side

We’d build a new Jerusalem

We were knights in shining armour

Full of passion, full of fire

We would never find again

So we run before we crawl

And we tumble and we fall

And we live on dreams and never think

Oh Lord, what have we done

In the garden when the world was young

And we couldn’t see a shadow

If one flew across the sun

In the garden when the world was young

We were knights in shining armour

Full of passion, full of fire

We would never find again

So we run before we crawl

And we tumble and we fall

And our life is still a symphony

Just waiting to be sung

In that garden when the world was young

And we didn’t see a shadow

When one flew across the sun

I remember when the world was young

Дүние енді ғана басталған кезде

Ал жұлдыздар өте жақын болып көрінді

Әр күн жарыс  болды

Жоғалған сәт емес

Ал аспан сонша  мөлдір  болып көрінді

Бұлт емес, өтетін көпір  емес

Сонда күннің күркіреуін құлағымыз еститін

Ал біздің көзіміз таңғалар еді

Біз бақшаның өсіп жатқанын көргендей

Бірақ алтын                                                 асы |

Кемпірқосақтың соңы қоңырау шалды

Көп ұзамай ол кететін уақыт болды

Күннің әрбір сәті

Біз билейтін едік, біз ойнаймыз

Біздің жанымыз ауадай еркін болды

Садаққа ленталарды байлау

Бір қатар әдемі қызметшілер

Шашымызда жел мен күн

Бірақ увертюра аяқталды

Және өте тәуелсіз

Біз қанатымызды жайып, ұшатын едік

Көңілсіз қалу қаупі бар

Біздің бейкүнә шатасуымызда

Біз тырысудан қорықпадық

Сондықтан жорғаламас бұрын жүгіреміз

Біз құлап, құлаймыз

Біздің өміріміз симфония сияқты

Әнді  күту болды

Мен әлем болған кезде есімде…

Түні бойы сөйлесу

Біз жақсы көретін серіктермен 

Таң атқанша көзімізге күн нұры толады

Және біз берген уәделер

Барлығы біреу үшін, біреу бәрі үшін

Біз қателіктер туралы армандағандықтан, біз түзететін едік

Алдымызда алтын жол бар

Және Құдаймен бірге

Біз жаңа Иерусалимді салар едік

Біз жарқыраған сауыт киген рыцарлар едік

Құмарлыққа толы, отқа толы

Біз қайта ешқашан таба алмас едік

Сондықтан жорғаламас бұрын жүгіреміз

Біз құлап, құлаймыз

Біз армандармен өмір сүреміз және ешқашан ойланбаймыз

Уа, Тәңірім, не істедік

Дүние жас кезінде бақшада

Ал біз көлеңке көре алмадық

Бір күнді ұшып өтсе

Дүние жас кезінде бақшада

Біз жарқыраған сауыт киген рыцарлар едік

Құмарлыққа толы, отқа толы

Біз қайта ешқашан таба алмас едік

Сондықтан жорғаламас бұрын жүгіреміз

Біз құлап, құлаймыз

Біздің өміріміз әлі де симфония

Әнді  күту болды

Дүние жас кезінде сол бақта

Біз көлеңке көрмедік

Біреу күнді ұшып өткенде

Мен әлемнің жас кезі есімде