Whitacre: The Stolen Child - Eric Whitacre, Eric Whitacre Singers

Where dips the rocky highland

Of Sleuth Wood in the lake,

There lies a leafy island

Where flapping herons wake

The drowsy water rats;

There we’ve hid our faery vats,

Full of berrys

And of reddest stolen cherries.

Come away, O human child!

To the waters and the wild

With a faery, hand in hand,

For the world’s more full of weeping than you can understand.

Where the wave of moonlight glosses

The dim gray sands with light,

Far off by furthest Rosses

We foot it all the night,

Weaving olden dances

Mingling hands and mingling glances

Till the moon has taken flight;

To and fro we leap

And chase the frothy bubbles,

While the world is full of troubles

And anxious in its sleep.

Come away, O human child!

To the waters and the wild

With a faery, hand in hand,

For the world’s more full of weeping than you can understand.

Where the wandering water gushes

From the hills above Glen-Car,

In pools among the rushes

That scare could bathe a star,

We seek for slumbering trout

And whispering in their ears

Give them unquiet dreams;

Leaning softly out

From ferns that drop their tears

Over the young streams.

Come away, O human child!

To the waters and the wild

With a faery, hand in hand,

For the world’s more full of weeping than you can understand.

Away with us he’s going,

The solemn-eyed:

He’ll hear no more the lowing

Of the calves on the warm hillside

Or the kettle on the hob

Sing peace into his breast,

Or see the brown mice bob

Round and round the oatmeal chest.

For he comes, the human child,

To the waters and the wild

With a faery, hand in hand,

For the world’s more full of weeping than he can understand.

William Butler Yeats, 1865−1939

Жартасты таулар қай жерде

Көлдегі Слейт Вудтан,

Жапырақты арал бар

Шапылдаған құтандар оянатын жерде

ұйқышыл су егеуқұйрықтары;

Онда біз ертегі құмыраларымызды жасырдық,

Жидектерге толы

Және ең қызыл ұрланған шие.

Кет, ей, адам баласы!

 Суға және жабайы табиғатқа

Пері, қол ұстасып,

Дүние сіз түсіне алмайтындай жылаға толы.

Ай сәулесінің толқыны жарқыраған жерде

Жарығы бар күңгірт сұр құмдар,

Ең алыс Россқа дейін

Біз оны түні бойы табамыз,

Ескі билерді тоқу

Аралас қолдар мен аралас көзқарастар

Ай ұшып кеткенше;

Біз алға және секіріп келеміз

Ал көбік көпіршіктерін қуып,

Әлем қиыншылықтарға толы болса

Ұйқыда уайымдап.

Кет, ей, адам баласы!

 Суға және жабайы табиғатқа

Пері, қол ұстасып,

Дүние сіз түсіне алмайтындай жылаға толы.

Қаңғып жатқан су қай жерде

Глен-Кардың үстіндегі төбелерден,

Шатырлар арасында                  

Бұл қорқыныш жұлдызды шомылдыруы мүмкін,

Біз ұйықтап жатқан форельді іздейміз

Құлақтарына сыбырлайды

Оларға тыныш армандар беріңіз;

Жұмсақ еңкею

Көз жасын төгетін папоротниктерден

Жас ағындардың үстінде.

Кет, ей, адам баласы!

 Суға және жабайы табиғатқа

Пері, қол ұстасып,

Дүние сіз түсіне алмайтындай жылаға толы.

Ол бізбен бірге кетеді,

Салтанатты көздер:

Ол бұдан былай күңгірттеуді естімейді

Жылы тау баурайындағы бұзаулардан

Немесе плитадағы шәйнек

Кеудесінде тыныштық әнін,

Немесе қоңыр тышқандарды қараңыз

Дөңгелек және дөңгелек сұлы кеудесі.

Өйткені ол, адам баласы,

 Суға және жабайы табиғатқа

Пері, қол ұстасып,

Өйткені дүние ол түсінбейтіндей жылаға толы.

Уильям Батлер Йейтс, 1865-1939 ж